tag:blogger.com,1999:blog-90789280571910465892024-02-07T13:10:04.890+08:00***မင္းအနားမွာ***Dead Romeohttp://www.blogger.com/profile/15100150060232653144noreply@blogger.comBlogger221125tag:blogger.com,1999:blog-9078928057191046589.post-75448688533486210272012-04-16T22:07:00.006+08:002012-04-16T22:07:37.444+08:00တေယာက္ေသာသူတုုိ႔ရဲ႕အလြမ္းဘာကိုုမွမလိုုခ်င္ပါဘူး<br />
ၿငိဳျငင္မႈေတြကင္းတဲ့<br />
အျဖဴေရာင္မနက္ခင္းေတြကိုု<br />
ဖန္ဆင္းေပးပါ ေကာင္မေလး...<br />
<br />
တကယ္ဆိုု ငါကိုုကမုုိက္တာပါ<br />
ကံၾကမၼာကိုု ယွဥ္ၿပိဳင္ဖိုု႔<br />
ငါ့ဘ၀ကိုု ေလာင္းေၾကးထပ္<br />
ေသြးေအးေအး စစ္ပြဲေတြနဲ႔ ငါတုုိ႔ေတြ<br />
တျဖည္းျဖည္း ေ၀းသြားခဲ့ရတယ္...<br />
<br />
လူမျမင္တဲ့ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔<br />
ငါ့ရင္ေတြ ဗေလာင္ဆူေနခဲ့ရ<br />
ၾကင္နာသူမရွိတဲ့ လမ္းမထက္မွာ<br />
ဘယ္အရာကိုု ယံုုၾကည္ရမလဲ...<br />
<br />
စီးကရက္တဖြာရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ<br />
အတိတ္ေဟာင္းေတြ စီဆင္း<br />
အေတြးျမစ္တစင္းဟာ<br />
အေရာင္ေတြ ကင္းတဲ့<br />
ငါ့တိုု႔ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေတြလုုိပါပဲ...<br />
<br />
ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ ကဗ်ာသီကံုုး<br />
အခ်စ္ဦးရယ္ မမုုန္းပါနဲ႔<br />
စိတ္တျခား ကိုုယ္တျခားဘ၀မွာ<br />
ဒီကဗ်ာေတြဟာ သူ႔အတြက္ေတာ့<br />
ႏွစ္သိမ့္စာေတြမ်ား ျဖစ္ေနမလား...<br />
<br />
အျပစ္ေတြမ်ားနဲ႔ ငါပါ<br />
အႀကိမ္တစ္ရာမက<br />
ခ်စ္တယ္ေျပာဖူးတယ္<br />
ဒါေပမဲ့...<br />
ႏွစ္ေယာက္မရွိတဲ့<br />
တစ္ေယာက္ေသာသူကိုုပါ...<br />
<br />
<br />
"မင္းကိုုခ်စ္တဲ့သူ"Dead Romeohttp://www.blogger.com/profile/15100150060232653144noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9078928057191046589.post-15515769942521290982012-04-16T22:07:00.004+08:002012-04-16T22:07:24.980+08:00အရိပ္<div class="mbl notesBlogText clearfix">
<div>
တိတ္တဆိတ္ေလးပါပဲ...<br />
ဘယ္သူမွ မသိေသး<br />
ဘယ္သူမွ မရွိေသးတဲ့<br />
ရင္ခြင္ကိုု အဆင္သင့္<br />
ခင္းက်င္းထားခဲ့တာ<br />
သူနားခုုိဖိုု႔အတြက္ေပါ့...<br />
<br />
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါဆံုုးျဖတ္ၿပီး<br />
ေသေသခ်ာခ်ာ ခ်စ္ပစ္ဖိုု႔<br />
ဘယ္အရာကိုုမွ မမႈခဲ့သူပါ<br />
ေရမကူးတတ္ေတာ့လဲ<br />
ေရတိမ္မွာနစ္တာ စာမဖြဲ႕ေလာက္ဘူး...<br />
<br />
ဆိတ္ေတြ ေရကူးေနသလုုိေပါ့<br />
ငါလဲ စိတ္ကူးၾကည့္ဖူးတယ္<br />
ဘယ္အရာက ယစ္မူးေစခဲ့တာလဲ<br />
ထူးထူးျခားျခား မရွိခဲ့ေပမယ့္<br />
ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ခ်စ္ခဲ့ဖူးသူပါပဲ...<br />
<br />
သူ ခုုိင္းရာေစ<br />
သူ ေစရာသြား မဟုုတ္ေပမယ့္<br />
သူ သြားရာေန<br />
သူ႔ ေျခရာမ်ား အေနာက္မွာ<br />
တေကာက္ေကာက္လုုိက္ရတဲ့ အရိပ္ေလးပါ<br />
အခုုေတာ့လဲ ေမွာင္မွာကိုုေၾကာက္ေနခဲ့ၿပီ...<br />
<br />
အလြမ္းဓာတ္ခံ ႏွလံုုးသားအတြက္<br />
အလြမ္းသံစဥ္ေတြ ရပ္တန္႔ေပးပါ<br />
အေဆြးဓာတ္ခံ ႏွလံုုးသားအတြက္<br />
မိုုးမင္းႀကီးရယ္ မိုုးကိုုရပ္တန္႔ေပးပါ<br />
အခ်စ္ငတ္ေနတဲ့ ႏွလံုုးသားအတြက္<br />
အမုုန္းစကားေတြ ရပ္တန္႔ေပးပါ <br />
<br />
ေ၀းစရာမရွိရေအာင္ မေမွာင္ႏုုိင္တဲ့<br />
အေတြးကမာၻမွာ ခစားပါ<br />
မတည္ၿမဲတဲ့ ေလာကႀကီးအတြက္<br />
တည္ၿမဲႏုုိင္တဲ့ သူ႔ရဲ႕အရိပ္ေလးျဖစ္ပါရေစဘုုရား...<br />
<br />
<br />
"မင္းကိုုခ်စ္တဲ့သူ"</div>
</div>Dead Romeohttp://www.blogger.com/profile/15100150060232653144noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-9078928057191046589.post-41722723889023585852012-04-16T22:07:00.002+08:002012-04-16T22:07:03.615+08:00The Story of Dead Romeo<div class="mbl notesBlogText clearfix">
<div>
feel free to take my heart with you away<br />
without you it's super hard to pass my day<br />
with the innocent look u r like juliet from the play<br />
touch dead romeo heart to let him alive again...<br />
<br />
without the twinkle stars the sky is empty<br />
which looks like my world without u babe<br />
there is only one hope for me to meet u daily<br />
the time being with u make me going crazy...<br />
<br />
use ur real eyes to realize the real lies<br />
sudden kinds of ur smile make my heart stop for a while<br />
don't blame me for greedy i'm juz want ur everythings<br />
don't think that i'm so jealousy, it's juz fear of losing u only...<br />
<br />
you are a girl beautiful like an angel<br />
and a guiding star wipe away my trouble<br />
you got the power to take down my heart<br />
and u also know how to lift it back up...<br />
<br />
staying beside u to feel your heart beating<br />
it's too complicated to know for whom ur heart is beating<br />
being the last jerk for u is just in imagination<br />
i have no word to prove that i'm not a drama king...<br />
<br />
<br />
<br />
"U VUl OHW 3NO 3HT"</div>
</div>Dead Romeohttp://www.blogger.com/profile/15100150060232653144noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9078928057191046589.post-74711239077927670452012-04-16T22:06:00.007+08:002012-04-16T22:06:49.398+08:00ဂ်စ္ပစီတေယာက္ရဲ႕ အေၾကာင္း<div class="mbl notesBlogText clearfix">
<div>
ရြာခ်ေနတဲ့ မိုုးစက္မ်က္ရည္ေတြ<br />
ဂ်စ္ပစီတစ္ေယာက္အတြက္<br />
သာယာျခင္း သံစဥ္ေတြဟာ<br />
ခါးသီးျခင္းအျပင္ ေျပာင္းခဲ့ပါၿပီ...<br />
<br />
ပင္လယ္ျပင္ရဲ႕ လွိဳင္းခတ္သံေတြအတြက္<br />
ရင္ခုုန္သံေတြ စီးခ်က္မလိုုက္ႏုုိင္<br />
နီးစပ္မယ့္အေၾကာင္းေတြးလုုိက္တိုုင္း<br />
ကမ္းေပ်ာက္လိုု႔ အေ၀းေရာက္ခဲ့ရတယ္...<br />
<br />
ကာရံမညီတဲ့ ခ်စ္ျခင္းဖြဲ႕ အလြမ္းေတြနဲ႔<br />
လြမ္းေနရတာ တစ္ေယာက္ထဲပါပဲ<br />
ရင္ထဲက မိုုးေတြကလည္း<br />
July မုုိးလုုိ မစဲပါလားကြယ္...<br />
<br />
မလြမ္းရဲေတာ့ဘူး မခ်စ္ရဲေတာ့ဘူး<br />
တမ္းတလိုု႔ရူးခဲ့တဲ့ ေန႔ေတြကလည္း<br />
ေကာင္မေလးရဲ႕ အၿပံဳးနဲ႔ေတြ႕မွ<br />
အရည္ေပ်ာ္သြားခဲ့ပါၿပီ...<br />
<br />
က်ေနာ့္ကိုု ခ်စ္ပါ လြမ္းပါ<br />
အမွတ္တမဲ့ သတိရပါလုုိ႔<br />
ေျပာခြင့္မရွိတဲ့ ဂ်ပစီတစ္ေယာက္အတြက္<br />
ခ်စ္လာမဲ့ရက္ကိုုပဲ ေစာင့္ေမ ွ်ာ္ရတာေပါ့...<br />
<br />
သုုညအျဖစ္နဲ႔ ဂ်စ္ပစီရဲ႕ဘ၀မွာ<br />
ပုုိင္ဆုုိင္းျခင္းဆုုိတာ မရွိခဲ့ပါဘူး<br />
အမည္မသိ လိပ္စာမရွိျခင္းေၾကာင့္<br />
တခန္းရပ္ ျပဇာတ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးပါ<br />
ေက်းဇူးျပဳ၍ မရယ္ၾကပါနဲ႔...<br />
<br />
<br />
<br />
"မင္းကိုုခ်စ္တဲ့သူ"</div>
</div>Dead Romeohttp://www.blogger.com/profile/15100150060232653144noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9078928057191046589.post-17924603861592736202012-04-16T22:06:00.004+08:002012-04-16T22:06:31.251+08:00တခ်ိန္က ' _ ' ေမ ွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ တေရးအိပ္<br />
ေပ်ာ္ရြင္ျခင္းေတြ ခ်ိတ္ပိတ္လုုိ႔<br />
ၾကည္ႏူးျခင္း အတိတ္ေတြ<br />
တိတ္တဆိတ္ ထြက္ခြာသြားတယ္...<br />
<br />
ကေလးလုုိ ေဘးဖယ္ထားလုုိ႔<br />
အေရးမေပးခဲ့တဲ့ တခ်ိန္က ' _ '<br />
ႀကံရာမရတဲ့ ကာရန္ေတြနဲ႔<br />
ရန္ခုုန္သံေတြကိုု ဘာသာျပန္ပါရေစ...<br />
<br />
ရွဳပ္ေထြးေနတဲ့ အိပ္မက္ေတြကိုု<br />
မရွင္းေတာ့ပဲ ထပ္ရွဳပ္ခဲ့တယ္<br />
ဘ၀ဆိုုတာကလဲ အစဥ္မက်မႈေတြနဲ႔<br />
စီခ်ယ္ထားတဲ့ ပန္ခ်ီးကားခ်ပ္လုုိပါပဲ...<br />
<br />
ခံစားခ်က္တစ္ခုုအတြက္ အသက္ရွင္<br />
ျပဌာန္းခ်က္မရွိတဲ့ အနာဂါတ္ေတြအတြက္<br />
'_' ကိုုခ်စ္တယ္ဆိုုတာကေတာ့<br />
မုုသားမပါတဲ့ အျဖဴေရာင္အနာဂါတ္ပါပဲ...<br />
<br />
ပါးခ်ိဳင့္ေလးနဲ႔ အၿပံဳးပိုုင္ရွင္ရယ္<br />
မထပ္တဲ့ အၿပံဳးေတြေပးလိုု႔<br />
ႏႈတ္ဖ်ားနဲ႔ ေျပာတဲ့ "ခ်စ္တယ္" ဆိုုတဲ့စကားကေတာ့<br />
က်ေနာ့္အတြက္ နား၀င္အခ်ိဳဆံုုး ယံုုတန္းစကားပါပဲ...<br />
<br />
'_' စကားေတြနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုု<br />
ေပ်ာ္သေလာက္ ကစားပါ<br />
အၿပံဳးတခ်က္ မပ်က္ေအာင္ေပါ့<br />
အပ်င္းေျပရင္ေတာ့ မေခၚပဲမေနပါနဲ႔...<br />
<br />
အမုုန္းမရွိေပမယ့္ အခ်စ္မရွိေတာ့ပါ<br />
ေမ ွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြဆိတ္သုုဥ္းလိုု႔<br />
မနက္ျဖန္မ်ားစြာကိုု ေစာင့္ေမ ွ်ာ္ရင္း<br />
ဒီေန႔မွာေတာ့ ဂ်ိဳကာ ငိုုေနသည္...<br />
ဘုုရားစူးပါ ဂ်ိဳကာတကယ္ငိုုေနပါသည္...<br />
<br />
<br />
"မင္းကိုုခ်စ္တဲ့သူ"Dead Romeohttp://www.blogger.com/profile/15100150060232653144noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9078928057191046589.post-69106951016863214722012-04-16T22:06:00.002+08:002012-04-16T22:06:17.170+08:00အေ၀းေရာက္ Valentine<div class="mbl notesBlogText clearfix">
<div>
ေပ်ာ္စရာေတြ ယူေဆာင္လာတဲ့<br />
ခ်စ္သူမ်ားရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္ေန႔<br />
အတူမရွိႏုုိင္တဲ့ ႏွစ္ေထာင့္ဆယ့္ႏွစ္မွာ<br />
အိပ္မက္ထဲမွာ ေပ်ာ္ရလုုိ႔<br />
ငါ့ကိုု လာမႏွိဳးၾကပါနဲ႔...<br />
<br />
ဆိုုးဆုုိး၀ါး၀ါး ျဖတ္ေက်ာ္တဲ့အခ်ိန္ေတြ<br />
၀ိုုးတုုိး၀ါးတား အနာဂါတ္ေတြအတြက္<br />
အမွန္တရားကိုု ဆုုတ္ကိုုင္းထားတဲ့ေကာင္က<br />
ေပးခဲ့တဲ့ကတိကိုု သက္ေစ့ျဖတ္ခဲ့တယ္<br />
အမွန္တရားဆိုုတာ ခါးမွာခ်ိတ္ထားဖိုု႔ပဲေကာင္းပါတယ္...<br />
<br />
ပိတ္ကားေပၚလုုိ ဘ၀ကမခ်ိဳၿမိန္ဘူး<br />
ကိုုယ့္ဘ၀ကိုုေဆာက္ ကိုုယ့္လမ္းကိုေဖာက္လုုိ႔<br />
ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု ေလ ွ်ာက္ဖိုု႔ပါပဲ<br />
အေျခအေနမေပးေတာ့လဲ<br />
ကိုုယ့္လမ္းကိုု ထမ္းထားရံုုေပါ့...<br />
<br />
ေရွ႕ဆက္ေနတဲ့ မင္းမရွိတဲ့<br />
ငါ့ဘ၀ရဲ႕ လမ္းေတြကေတာ့<br />
ေျခာက္ကပ္ကပ္ႏုုိင္လြန္းတယ္<br />
ျဖတ္ေလ ွ်ာက္သြားခဲ့တဲ့ လမ္းေတြကေတာ့<br />
ငါ့မ်က္ရည္ေတြေၾကာင့္ ပန္းေတြေတာင္လန္းေနခဲ့ၿပီ...<br />
<br />
အေဆြးသမား တေယာက္အတြက္<br />
အေ၀းေရာက္ Valentine ကေတာ့<br />
အလြမ္းမုုိးေတြကိုု ရြာခ်ေစခဲ့တယ္<br />
ဒီအေ၀းေရာက္ Valentine ကေတာ့<br />
ငါမင္းကိုု ဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲဆုုိတာ<br />
ငါ့ကိုုငါသိေအာင္ မီးေမာင္းထုုိးေပးခဲ့ပါတယ္...<br />
<br />
ေခ်ာ့ကလပ္ လုုိမခ်ိဳၿမိန္သလိုု<br />
နာရီတလံုုးလိုု အခ်ိန္မေပးႏုုိင္ခဲ့ပါဘူး<br />
အေ၀းေရာက္ေနသူအတြက္<br />
ေျဖသိမ့္စရာ ဒီစာေလးနဲ႔<br />
စကားေလးတခြန္းပဲရွိတယ္<br />
ဘယ္သူနဲ႔မွမတူေအာင္ မင္းကိုုခ်စ္တယ္...<br />
<br />
<br />
<br />
"မင္းကိုုခ်စ္တဲ့သူ"</div>
</div>Dead Romeohttp://www.blogger.com/profile/15100150060232653144noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9078928057191046589.post-33179811364853782032012-04-16T22:05:00.005+08:002012-04-16T22:05:45.361+08:00တစ္ႏွစ္တခါ လြမ္းျခင္း<div class="mbl notesBlogText clearfix">
<div>
ကုုန္ခဲ့ျပန္ၿပီ<br />
အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြ<br />
အခုုေတာ့ နယ္ႏွင္ဒဏ္ခံရတဲ့လူေတြလုုိ<br />
ေရွ႕ဆက္ရမဲ့ ရက္ေတြကေတာ့<br />
ခပ္ည့ံည့ံေကာ္ဖီကိုု ေသာက္ေနရသလိုုပဲ...<br />
<br />
ေတြဆံုုခဲ့ပါတယ္<br />
ပိုုးသားေလေၾကာင္းအကူနဲ႔<br />
ပေလာင္ဆူေနတဲ့ရင္ကိုု ကုုစားဖုုိ႔<br />
သူ႔အပါး ခစားခဲ့တယ္<br />
ေျပာမျပတတ္တဲ့ ေပ်ာ္ရြင္မႈေတြနဲ႔ေပါ့....<br />
<br />
စိတ္ခ်ေနပါ<br />
ေဟာင္းသြားေပမယ့္ မႏြမ္းခဲ့ဘူး<br />
ေျပာင္းလဲျခင္းနိယာမကိုု အံတုုလုုိ႔<br />
လုုိရာဆုုေတာင္းျဖစ္ခဲ့တယ္<br />
ဘယ္ေတာ့မွ ဆႏၵနဲ႔ဘ၀တထပ္ထဲက်မလဲ...<br />
<br />
ယံုုၾကည္ေပးပါ<br />
ေတြ႕ မွထုုတ္သံုုးျဖစ္တဲ့ အၿပံဳးေတြဟာ<br />
စမ္းသပ္စရာမလုုိေအာင္ စစ္မွန္ခဲ့ပါတယ္<br />
ကံၾကမၼာနဲ႔ ေလာင္းတဲ့ပြဲမွာ<br />
ငါ့ဖက္မပါႏုုိင္တာကိုုေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္...<br />
<br />
ႏႈတ္မဆက္ခဲ့ပါ<br />
မနက္ျဖန္မရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြနဲ႔<br />
အတူတူ ခရီးဆက္ခ်င္ခဲ့သူပါ<br />
ဒါေပမယ့္ ဘ၀ဆိုုတဲ့အရာကလဲ<br />
အစီအစဥ္မက်ျခင္းေတြကိုု<br />
အစီအစဥ္တက် ဖန္တီးထားလိုု႔<br />
ခဏေတာ့ ထပ္ခြဲရစၿမဲေပါ့...<br />
<br />
<br />
<br />
"မင္းကိုုခ်စ္တဲ့သူ"</div>
</div>Dead Romeohttp://www.blogger.com/profile/15100150060232653144noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9078928057191046589.post-44668754167874807222012-04-16T22:05:00.002+08:002012-04-16T22:05:22.744+08:00အျဖဴေရာင္ ခ်စ္ျခင္း<div class="mbl notesBlogText clearfix">
<div>
မနက္ခင္းလုုိ႔ဆုုိလုုိက္တုုိင္း<br />
အလင္းေတြက အေမွာင္ကိုုဖယ္ရွား<br />
အခ်ိန္မွန္ျမည္တဲ့ ႏွိဳးစက္သံေတြက<br />
ၾကည္ႏူးျခင္း အိပ္မက္ထဲက<br />
က်ေနာ့္ကိုုဆြဲထုုတ္ခဲ့တယ္...<br />
<br />
ဘ၀ဆိုုတာ ဒဂၤါးတစ္ျပားျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္<br />
က်ေနာ္က ေခါင္းနဲ႔ ပန္းကိုု ပုုိင္ဆုုိင္ခြင့္မရွိသူပါ<br />
အေပးအယူမသိတဲ့ ငယ္စဥ္ဘ၀က<br />
ေအးခ်မ္းလြန္းတယ္<br />
ေရရာမႈကင္းမဲ့တဲ့ လူႀကီးရဲ႕ ဘ၀ကေတာ့<br />
အေလ်ာ္အစားႀကီးတယ္...<br />
<br />
လမ္းႀကံဳတုုန္း ေမးၾကည့္ခ်င္ပါရဲ႕<br />
"အိပ္မက္ဆိုုတာ ဘာလဲ"<br />
မနက္ျဖန္အစီအစဥ္ကိုု ေၾကျငာျခင္းလား???<br />
ဒါမွမဟုုတ္ အတိတ္ရဲ႕ အရိပ္ေတြထင္ဟပ္ေနျခင္းလား???<br />
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူနဲ႔ေတြ႕တဲ့အိပ္မက္ကိုု မဆံုုးတမ္းမက္ခ်င္တယ္...<br />
<br />
အၿပံဳးေလးေတြ သီကံုုးထားတဲ့<br />
သူမရဲ႕ မ်က္လံုုးေတြမွာ<br />
က်ေနာ္ ေပ်ာ္ေမြ႕ ဖူးတယ္<br />
သူ႔ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းပါးပါးေလးေတြက<br />
က်ေနာ့္ႏွလံုုးသားကိုု ထိန္းခ်ဳပ္လုုိက္သလုုိပဲ<br />
သူ႔ရဲ႕ အမိန္႔ကိုုနာခံဖုုိ႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ...<br />
<br />
လမင္းရဲ႕ သံစဥ္ ၾကယ္စင္ရဲ႕ ေတးတြား<br />
စီးခ်က္ညီပံုကေတာ့ ရိုုင္းလြန္းစြာလွတယ္<br />
တြယ္တာျခင္းကင္းတဲ့ မနက္အလင္းေတြက<br />
မဆံုုႏုုိင္တဲ့မ်ဥ္းႏွစ္စင္းကုုိ ယိုုင္ေစခဲ့တာပဲ<br />
တုုိ႔ေတြဘာလုုိ႔မွိဳင္ေတြေနတုုန္းလဲ...<br />
<br />
အခ်စ္ဆိုုတာ...<br />
ဓား၀ွက္ထားတဲ့ လူသတ္သမားလား<br />
အၿပံဳးတခက္နဲ႔ လွ်ိဳ႕ ၀ွက္တတ္တဲ့မ်က္လွည့္ဆရာလား<br />
အနာဂါတ္ေတြကိုုတြက္တဲ့ Tarot ဖဲခ်က္ေတြလား<br />
က်ေနာ္ကေတာ့ စြန္းထင္းလြယ္တဲ့<br />
အျဖဴေရာင္ကိုုပဲ ရိုုးရိုုးစင္းစင္း ခ်စ္ခဲ့ျခင္းပါ...<br />
<br />
<br />
<br />
"မင္းကိုုခ်စ္တဲ့သူ"</div>
</div>Dead Romeohttp://www.blogger.com/profile/15100150060232653144noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9078928057191046589.post-64770883903033832732012-04-16T21:27:00.002+08:002012-04-17T22:36:28.929+08:00ဘ၀ရဲ႕ အခ်စ္ျဖစ္တည္မႈ<div class="mbl notesBlogText clearfix">
<div>
ငါတုုိ႔ေတြ...<br />
ႏႈတ္ဆတ္ခ်ိန္ေရာက္တိုုင္း မ်က္ႏွာလြဲ<br />
မ်က္ရည္၀ဲေနတဲ့ ငါ့ကိုုမၾကည့္ခ်င္ပါနဲ႔...<br />
<br />
အေ၀းဆံုုးမွာေနၿပီး အနီးဆံုုးမွာရွိခ်င္သူပါ<br />
သိပ္ဆိုုးဆိုုး၀ါး၀ါးမဟုုတ္ရင္ ယံုုခ်င္တယ္<br />
အရင္လုုိရိုုးသား ျဖဴစင္ေနဆဲဆိုုတာ...<br />
<br />
အခ်စ္လိုု႔ဆုုိတုုိင္း အျပစ္ျဖစ္ရမွာလား<br />
ငါ့ဆုုိတဲ့ ကံဆိုုးေကာင္အတြက္<br />
ကံေကာင္းမဲ့မနက္ျဖန္ ရွိပါေသးတယ္...<br />
<br />
ကမာၻပ်က္မဲ့ သတင္းကိုုၾကားမိတုုိင္း<br />
ငါ၀မ္းနည္းမိတယ္<br />
ငါေသမွာကိုု ေၾကာက္လုုိ႔မဟုုတ္ဘူး<br />
မင္းနဲ႔ မေပါင္းဖက္လုုိက္ရမွာကိုုပဲ ေၾကာက္မိတာပါ...<br />
<br />
အတင္းစကားေတြေၾကာင့္ အျငင္းမပြားရေအာင္<br />
အဲ့ဒီအတင္းစကားေတြဆိုုတာ<br />
ငါ့တုုိ႔ခ်စ္ျခင္းကိုု ယွဥ္ၿပိဳင္ေနသလုုိပဲ<br />
ငါတုုိ႔ေတြ လက္တြဲၿမဲဖိုု႔ပဲလုုိတာပါ...<br />
<br />
ရုုပ္ရွင္ဆန္ဆန္အေတြးေတြနဲ႔<br />
မင္းသူငယ္ခ်င္း ေကာင္မေလးေတြကိုု<br />
လာမက်ီစားခိုု္င္းနဲ႔<br />
ႏွလံုုးသားတံခါးကုုိ လာေခါက္တုုိင္း<br />
မင္းမဟုုတ္မွန္း ငါသိေနတယ္...<br />
<br />
ဆႏၵနဲ႔ဘ၀ တထပ္ထဲမက်လုုိ႔<br />
မင္းမရွိတဲ့ဘ၀မွာ က်င္လည္ေနရတယ္<br />
ငါ့ကိုု အသံုုးမက်တဲ့ေကာင္လိုု႔ေျပာပါ<br />
ငါဟာ မိဘစကားကိုုလ်စ္လ်ဴရွဳရေအာင္<br />
မမုုိက္ေသးလိုု႔ပါ...<br />
<br />
<br />
<br />
"မင္းကိုုခ်စ္တဲ့သူ"</div>
</div>Dead Romeohttp://www.blogger.com/profile/15100150060232653144noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9078928057191046589.post-31223056218669305002012-04-16T21:26:00.005+08:002012-04-16T21:26:51.354+08:00ခ်စ္သူသုုိ႔လြမ္းျခင္းဖတ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ စာမ်က္ႏွာ<br />
ျခစ္ခ်ခဲတဲ့ ျပကၡဒိန္စာရြက္ေတြ<br />
အလဲလွယ္ခံရတဲ့ ႏွလံုုးသားကုုိ ငဲ့ညာလုုိ႔<br />
ငါ့ကိုုတရက္တႀကိမ္ေလာက္ေတာ့လြမ္းပါ...<br />
<br />
အခ်ိန္နဲ႔အမ ွ်အလြမ္းေတြနဲ႔<br />
ပထမအနမ္း ေပးခဲ့တဲ့ေကာင္မေလးရယ္<br />
မနက္ျဖန္ေတြကုုန္မွာကိုုမေၾကာက္<br />
မနက္ျဖန္ ျပန္မဆံုုမွာကိုုေၾကာက္မိတယ္...<br />
<br />
ငါတုုိ႔ေတြဆံုုေတြ႕ အခ်ိန္က<br />
ကႀကီးခေခြး ေပးက်ံေနတဲ့အရြယ္<br />
အခ်စ္ဆိုုတာကိုု ေမတၱာပိုုပိုုနဲ႔<br />
ဘုုရားမွာလည္း သစၥာဆုုိခဲ့ဖူးတယ္...<br />
<br />
သံသရာနဲ႔ သံသယေတြၾကား<br />
နားလည္မႈကိုု အထားမွားလုုိ႔<br />
စကားေတြနဲ႔ ဗ်ာမ်ားရတယ္<br />
တကယ္ေတာ့ ဒါေတြဟာ<br />
ေကာလဟာလ သတင္းေတြပါ...<br />
<br />
ျငင္းစရာမလုုိေလာက္ေအာင္<br />
ငါတုုိ႔ အခ်စ္ေတြခုုိင္မာခဲ့တယ္<br />
ေ၀းသြားမွာမဟုုတ္တဲ့ အခ်စ္ေတြအတြက္<br />
ငါ့ရဲ႕ အလြမ္းေတြနဲ႔ သက္ေသထူမယ္<br />
ဒီတခါေႏြဦးကိုု ေစာင့္ရတာၾကာလြန္းတယ္...<br />
<br />
ေက်းဇူးျပဳၿပီး သိပ္မၿပံဳးပါနဲ႔<br />
မင္းအၿပံဳးက လူေတြကိုုဖမ္းစားႏုုိင္လုုိ႔<br />
ငါလဲသာမန္လူတေယာက္မိုု႔<br />
မင္းကိုုဆံုုးရွံဳးမွာ ေၾကာက္တယ္<br />
ငါ့ကိုုဘယ္ေတာ့မွ မမုန္းေအာင္<br />
အဘိဓာန္ထဲက "မုုန္း" ဆိုုတဲ့စကားလံုုးကိုု<br />
ပယ္ထုုတ္ခြင့္ျပဳပါ...<br />
<br />
<br />
"မင္းကိုုခ်စ္တဲ့သူ"Dead Romeohttp://www.blogger.com/profile/15100150060232653144noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9078928057191046589.post-14654971936649275342012-04-16T21:26:00.002+08:002012-04-16T21:26:29.955+08:00ပန္းတုုိင္မနက္ျဖန္ေတြမ်ားစြာအထိ<br />
ငါ့ေမ ွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကိုုခင္းက်င္း<br />
ရိုုးသားျခင္းေတြကိုု အသက္သြင္းလိုု႔<br />
ႀကိဳးႀကိဳးစားစား ေလ ွ်ာက္လွမ္းေနသူပါ..<br />
<br />
ဘ၀မွာ ေမွာင္တဲ့ဘက္ကခ်ည္း<br />
ရွံဳးရမယ္ဆိုုတာ ဓမၼတာလား<br />
ငါကေတာ့ အရွံဳးေတြကိုု<br />
ၿပိဳင္ဘက္မရွိ ဆြတ္ခူးတားရသူေပါ့...<br />
<br />
ဒီမနက္ခင္းမွာေတာ့ တခါးမဖြင့္ပဲ<br />
အလင္းေတြ အသင့္၀င္လာတယ္<br />
ထြန္းလင္းခြင့္မရွိတဲ့ ငါ့အတြက္ေတာ့<br />
ဒီအလင္းေတြက က်ီစားေနသလုုိပဲ...<br />
<br />
လူမသိသူမသိ ေပါက္ဖြားလာတဲ့<br />
ခပ္ည့ံည့ံ ျမတ္ပင္တပင္ေလးေပါ့<br />
ကမာၻႀကီး စိမ္းလန္းစိုုေျပဖိုု႔<br />
အသံုုး၀င္ေကာင္း ၀င္ႏုုိင္တယ္<br />
ဒါေပမယ့္<br />
လူမေလး ေခြးမခန္႔တာကိုုေတာ့ နာတယ္...<br />
<br />
ကံၾကမၼာနဲ႔ လြန္ဆြဲတဲ့ပြဲမွာ<br />
ငါေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး အရွံုဳးေပးခဲ့တယ္<br />
ေျပာင္းျပန္ေတြးလုုိက္ရင္ေတာ့<br />
အားစိုုက္မထုုတ္ရပဲ အႏုုိင္ရခဲ့သူေပါ့...<br />
<br />
ဘ၀ဆိုုတာ...<br />
အမွားေတြၾကားထဲက အမွန္တရားလား<br />
အမွန္တရားထဲက အမွားေတြလား<br />
ဒီလုုိဒြိဟေတြၾကားမွာ အသက္ရွင္ေနတဲ့လူေတြ<br />
အခ်င္းခ်င္း တက္မနင္းၾကပါနဲ႔....<br />
<br />
<br />
ရွင္းလင္းခ်က္<br />
ပဥၥမေျမာက္အပိုုဒ္ကေတာ့
စာေရးစရာ မင္းခုုိက္စိုုးစံရဲ႕ အေတြးတစ္ခုုပါ... သေဘာက်မိတာကတေၾကာင္း
ဒီကဗ်ာကိုုဖတ္တဲ့သူေတြကိုု ရသတခုုေပးျခင္တာေၾကာင့္ ထည့္သံုုးခဲ့တာပါ....<br />
လြန္ဆြဲတယ္ဆုုိတာ
စည္းတားထားတဲ့မ်ဥ္းနဲ႔ အေ၀းဆံုုးကိုုေရာက္ႏုုိင္သူက အႏိုုင္ပါ...
ဘ၀မွာေတာ့ စည္းတားထားတဲ့မ်ဥ္းကိုု ေရာက္တဲ့သူက ပန္းတုုိင္ကိေရာက္တဲ့သူေပါ့
တနည္းေျပာရရင္ အႏုုိင္ရသူေပါ့... အဲ့ေလာက္ဆိုု
စာဖတ္သူေတြနားလည္လိမ့္မယ္လုုိ႔ ယံုုၾကည္ပါတယ္...<br />
<br />
P.S. ရွင္းလင္းခ်က္ဆိုုတာ ရွဳတ္မသြားေအာင္ပါ... ရွင္းလင္းခ်က္ကိုု ဖတ္ၿပီးမွ ပိုုရွဳတ္သြားရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္...<br />
<br />
<br />
ေလးစားလ်က္<br />
မင္းကိုုခ်စ္တဲ့သူDead Romeohttp://www.blogger.com/profile/15100150060232653144noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9078928057191046589.post-13725358512013086052012-04-16T21:25:00.002+08:002012-04-16T21:25:51.395+08:00အတၱ ေလာကသား<div class="mbl notesBlogText clearfix">
<div>
ေကာင္းကင္တေရြ႕ ေလတေ၀ွ႔မွာ<br />
ငါ့ကိုုငါ ျပန္ေမးၾကည့္မိတယ္<br />
အတၱဆိုုတဲ့အရာကိုု ဘယ္သူကမ်ား<br />
ေမြးဖြားေပးခဲ့တာလဲလုုိ႔...<br />
<br />
၀ရန္တာေသးေသးေလးမွာ<br />
ေလးေျပေအးေအးနဲ႔<br />
ၾကယ္ကေလးေတြေၾကြတာကိုု<br />
ငါ့မွာပီတိျဖစ္ဖူးတယ္... (မုုိက္လုုိ္က္တဲ့ငါ)<br />
<br />
သဘာ၀ရဲ႕ ၿဖိဳခြဲျခင္းကိုခံလုုိ႔<br />
အလင္းတန္းအျဖစ္ ပြင့္ထြက္လာတဲ့<br />
နာက်င္မႈေတြနဲ႔ ၾကယ္ကေလးဘ၀ကိုု<br />
ၾကည့္လုုိ႔ လုုိရာဆုုေတာင္းဖူးတယ္...<br />
<br />
အတၱႀကီးပံုုကေတာ့ သူလုုိငါလုုိပါပဲ<br />
အဆံုုးသတ္ျခင္းမရွိတဲ့ သဘာ၀ကိုု<br />
အဆံုုးသတ္ႏိုုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း<br />
တိတ္တဆိတ္ ထြက္သြားၾကတယ္...<br />
<br />
အတၱဆိုုတာႀကီးကိုု ဘယ္ေက်ာင္းကမ်ား<br />
သင္ၾကားေပးခဲ့တာလဲ<br />
ဘာသင္သင္မတတ္တဲ့ ငါ့အတြက္ေတာ့<br />
အတၱဆုုိတာႀကီးကိုု အဆင့္မခြဲေတာ့ဘူး<br />
ငါ့အတြက္ အခ်ိန္မရွိေတာ့လိုု႔ပဲ...<br />
<br />
တခါတေလေတာ့လဲ<br />
ေျပာင္းျပန္အေတြးအေခၚေတြကိုု<br />
ျပန္ေျပာင္းၿပီးေတြးၾကည့္မိတယ္<br />
အတၱေၾကာင့္ ေလာဘေတြရွိတာလား<br />
ေလာဘေၾကာင့္ အတၱေတြရွိတာလားဆိုုတာပါပဲ...<br />
<br />
<br />
<br />
"မင္းကိုုခ်စ္တဲ့သူ"</div>
</div>Dead Romeohttp://www.blogger.com/profile/15100150060232653144noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9078928057191046589.post-71843104595221262712011-12-21T00:29:00.001+08:002011-12-21T00:29:10.969+08:00သုုညမနက္ျဖန္ဆိုုတ့ဲ အေတြးေတြနဲ႔<br />ဘ၀ဆက္ေနတဲ့ ပုုရြက္ဆိတ္ေတြ<br />စာရြက္တရြက္ လွန္ဖိုု႔ရာ<br />၂၄ နာရီကိုု အခက္အခဲမ်ားစြာနဲ႔<br />ျဖတ္ေက်ာ္ၾကတယ္...<br /><br />ျမင္ေတြ႕ေနရတဲ့ အျပံဳးေတြကိုု<br />အတုုနဲ႔အစစ္ခြဲဖုုိ႔ ငါ့မ်က္လံုုးေညာင္းတယ္<br />ငါဆုုိတဲ့ေကာင္က ေရထဲမွာအနည္ပါရင္ေတာင္<br />ဆယ္ထုုတ္ဖုုိ႔ ဆႏၵမရွိဘူး...<br /><br />သုုညဆိုုတဲ့ ကိန္းဂဏန္းကိုု<br />ငါ့ကိုုငါ ဆင္ျမန္း<br />အခန္းေထာင့္ေလးမွာ ေနခဲ့တာပါ<br />တန္းဖိုးတတ္ဖိုု႔အတြက္ သူမ်ားေနာက္မေနခဲ့ဘူး...<br /><br />ေၾကြသြားတဲ့ သစ္ရြက္ေတြအတြက္<br />ငါကဗ်ာစပ္ဖူးတယ္<br />ေျခြခ်ခံလုုိက္ရတဲ့ ဂုုဏ္သိကၡာေတြအတြက္<br />ဘယ္သူကမ်ား စိတ္၀င္စားဖူးလုုိ႔လဲ...<br /><br />အေရးမပါတာေတြကိုု အရာေပး<br />ကေလးသာသာ အေတြးေတြနဲ႔<br />ငါ့ကိုု အိပ္မက္ေတြသိပ္မေပးပါနဲ႔<br />ငါအိပ္ေရးပ်က္လြန္းလိုု႔ပါ...<br />
<br />
<br />
"မင္းကိုုခ်စ္တဲ့သူ"Dead Romeohttp://www.blogger.com/profile/15100150060232653144noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9078928057191046589.post-4192494400638048582011-12-18T19:30:00.001+08:002011-12-18T19:30:22.981+08:00All About U<br />
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
i dreamed of u for many times</div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
u r waving ur hand and saying GoodBye</div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
i thought u can always be mine</div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
no matter how hard i will be ur valentine...</div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 14.0px;">
<br /></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
fill up my emptiness with ur happiness</div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
my heart is feeling sick of loneliness</div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
i can't live without u is obvious</div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
for u, my love is full of forgiveness</div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 14.0px;">
<br /></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
i swear i'm falling on you</div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
and the three words are true</div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
"I treasure U"</div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
there is no meaning for night without moon</div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
u r the reason of my life to continue...</div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 14.0px;">
<br /></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
the memory of us will still remain in the rain</div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
the melody of love will play without any pain</div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
for more than century our love will not change</div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
right under my left chest, i will put a tattoo of ur name...</div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 14.0px;">
<br /></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
i took u for granted and broke my promise</div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
making a mistake which u can't forgive</div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
let me wipe away ur hate by giving u a kiss</div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
without u, there is no meaning for me to live...</div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 14.0px;">
<br /></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 14.0px;">
<br /></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 14.0px;">
<br /></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 14.0px;">
"U VUl OHW 3NO 3HT"</div>Dead Romeohttp://www.blogger.com/profile/15100150060232653144noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9078928057191046589.post-52001189555156288672011-12-15T23:32:00.001+08:002011-12-15T23:32:18.116+08:00အဆိပ္ခြက္<div class="mbl notesBlogText clearfix">
<div>
ေအးစက္စက္အေတြးေတြကိုု<br />
ဖန္ခြက္ထဲငဲ့လုုိ႔ ေမ ွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔<br />
အလြမ္းခါးခါး ျပင္မရတဲ့အမွားေတြကိုု<br />
ခက္နာနာေလးေဖ်ာ္လုုိ႔<br />
ငါ့ရဲ႕ မနက္စာ ေကာ္ဖီအျဖစ္ေသာက္သံုုးေနတယ္...<br />
<br />
ခပ္ညံ့ညံ့အေတြးအေခၚေတြနဲ႔<br />
အျဖဴသက္သက္ ခ်စ္ခဲ့သူပါ<br />
ႏူးည့ံတဲ့ အခ်စ္ေတြအတြက္<br />
တန္ျပန္လာျခင္းေတြကေတာ့<br />
ဒီဇင္ဘာႏွင္းေတြလုုိပဲ ေအးစက္လြန္းတယ္...<br />
<br />
သြားတလွည့္ ရပ္တလွည့္နဲ႔<br />
အနာဂါတ္ေတြ ပ်က္သုုဥ္းခဲ့<br />
မျမဲျခင္းတရားကိုု ကိုုင္ေဆာင္တဲ့<br />
ကံၾကမၼာဆိုုတဲ့ ငနဲကေတာ့<br />
မာယာေတြအထပ္ထပ္နဲ႔ေပါ့...<br />
<br />
လက္ကမ္းမမွီတဲ့ ေပ်ာ္ရြင္ျခင္းေတြကိုု<br />
လက္လွမ္းမယူပဲ ထုုိင္ၾကည့္ေနမိတယ္<br />
မ်က္ရည္ခံမွည့္ ပါတဲ့လူတုုိင္း<br />
ငိုုရမလားကြယ့္<br />
ငါ့ကိုုယ္က မ်က္ရည္လြယ္လြန္းတာပါ...<br />
<br />
အေမေပးတဲ့ အသိပညာ<br />
အေဖေပးတဲ့ အတတ္ပညာနဲ႔<br />
ကံၾကမၼာကိုု စစ္ေၾကျငာခဲ့တယ္<br />
ဓားစာခံျဖစ္ခဲ့တဲ့ မင္းအတြက္ေတာ့<br />
ငါဟာ အဆိပ္ခြက္ပါပဲ....<br />
<br />
<br />
<br />
"မင္းကိုုခ်စ္တဲ့သူ"</div>
</div>Dead Romeohttp://www.blogger.com/profile/15100150060232653144noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9078928057191046589.post-69792649883386376392011-12-04T16:24:00.001+08:002011-12-04T16:24:56.087+08:00အခ်စ္ကိုုသိခ်ိန္ေပ်ာ္စရာေတြ တစ္ထုုပ္တစ္ပိုုးနဲ႔<br />ကိုုတုုိ႔ေတြ ေပ်ာ္ရြင္ခဲ့တဲ့အခုုိက္<br />ဘယ္အရာကိုုမွ မေတြးခဲ့တဲ့အတြက္<br />ေ၀းရတဲ့အခ်ိန္မွာ ကမာၻပ်က္ခဲ့ရသလိုုပဲ...<br /><br />ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ အေတြးကတဖက္<br />ေပ်ာ္ရြင္ျခင္းေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့<br />ေအးမ ွ်တဲ့ အတူရွိခဲ့တဲ့ညေတြမွာ<br />ရင္ခုုန္ရလြန္းလိုု႔ အိပ္မရခဲ့ပါဘူး...<br /><br />အၾကင္နာမဲ့လုုိ႔ ေပ်ာ္စရာေတြကပ်က္<br />ခံုုမင္စရာမရွိတဲ့ သူမရွိတဲ့ညေတြမွာ<br />အိပ္မက္ဆိုုးေတြ ေႏွာက္ယွက္လုုိ႔<br />ညေရာက္မွာေတာင္ ေၾကက္ေၾကက္လာတယ္...<br /><br />ရွဳစားမဲ့အခ်စ္ေတြကိုုပဲ ခ်စ္ေနမိသူပါ<br />အခ်စ္ဟာ မလွည့္စားတတ္ပါဘူးတဲ့<br />လွည့္ဖ်ားတတ္တဲ့ စကားခ်ိဳခ်ိဳေတြကေတာ့<br />ငါ့ႏွလံုုးသားကိုု ျပဳစားတယ္...<br /><br />အခ်စ္ဆိုုတာဟာဘာလဲ????<br />အရိုုက္ခံရပါမ်ားလုုိ႔ ထံုုသလိုုမ်ိဳးေပါ့<br />အခ်စ္ခံရပါမ်ားေတာ့လဲ ယံုုၾကည္မႈေတြပ်က္သုုဥ္း<br />ကိုု႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင့္ပါ ဆံုုးရွံဳးတတ္တယ္...<br /><br />မြန္းက်ပ္မႈေတြေအာက္က ရုုန္းထြက္ခဲ့တဲ့ငါဟာ<br />အခ်စ္လြန္သြားတာလား အလြန္ခ်စ္မိသြားတာလား?<br />အဲ့ဒီနားမလည္ႏိုင္ျခင္းကိုုပဲ နားလည္လုုိက္ပါတယ္<br />မျဖစ္ႏိုုင္ျခင္းမ်ားစြာကိုု စမ္းစစ္ၾကည့္လုုိက္မွ<br />ျဖစ္ႏုုိင္ျခင္းေလးတစ္ခုုကိုု သြားေတြ႕မိတယ္<br />က်ေနာ္သူ႔ကိုု အရမ္းခ်စ္မိသြားတယ္ဆုုိတာပဲ....<br />
<br />
<br />
<br />"မင္းကိုုခ်စ္တဲ့သူ"Dead Romeohttp://www.blogger.com/profile/15100150060232653144noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-9078928057191046589.post-76987521021875774652011-12-03T19:40:00.001+08:002011-12-03T19:40:42.279+08:00ျပန္ေရာက္လာျပန္ၿပီလားမနက္ျဖန္ေနသာမယ္တဲ့<br />လေကြးေကြးနဲ႔ ညေအးေအးဆီက<br />ေၾကးနန္း တေစာင္ရတယ္<br />ဒါေပမယ့္ ငါက မေျဖသာႏုုိင္ေသးဘူး...<br /><br />ဘ၀ခရီးဆိုုတာမ်ိဳးက <br />ကႀကီးခေခြး လွလွေရးတတ္ရံုုေလာက္<br />မလြယ္ကူပါဘူး<br />ဒါေပမယ့္ ငါက ၀လံုုးကိုု၀ုုိင္းေအာင္<br />မေရးတတ္ခဲ့တဲ့သူပါ...<br /><br />အျပံဳးေတြက အတုအေယာင္နဲ႔<br />ေလာကႀကီးမွာ သရုုပ္ေဆာင္ေနတဲ့လူေတြ<br />ေရးကူးတတ္ယံုုနဲ႔ေလာက္ေတာ့ <br />ပင္လယ္ထဲမဆင္းခ်င္စမ္းနဲ႔<br />သူမ်ားတံေတြးခြက္ထဲကလြတ္ေအာင္ အရင္ကူးၾကည့္ပါ...<br /><br />ယုုယမႈေတြကင္းတဲ့ အခုုိက္အတန္႔ဟာ<br />ငါ့ရဲ႕ ပစၥဳပၸန္ကာလလုိပဲလား<br />တခါတေလေတာ့လဲ ေပ်ာ္ရြင္ျခင္းေတြက<br />ေနၾကတ္သလိုု ေရာက္ေရာက္လာတယ္<br />ေ၀ခြဲမရတဲ့ အနာဂတ္ကေတာ့ မ်က္ေရေတြစိုု႔လုုိ႔...<br /><br />အတၱျပင္းျပင္း ရက္စက္ျခင္းေတြကင္းလုုိ႔<br />ညေနခင္းေတြလုုိ ပူေလာင္ျခင္းမရွိ<br />ညအခ်ိန္ေတြလိုု မူယာမပိုုတဲ့<br />မနက္ခင္းရယ္ မင္းဟာအရမ္းအျပစ္ကင္းလြန္းတယ္...<br /><br />ျပန္ေရာက္လာျပန္ၿပီလား...<br />ေနာင္တဆုုိတဲ့ လူႀကီးမင္းရယ္<br />ငါ့ရဲ႕ဘ၀ထဲကိုု ၀င္ ထြက္ခြင့္မ်ား<br />Visa ရထားသလားကြယ္...<br /><br />"မင္းကိုုခ်စ္တဲ့သူ"Dead Romeohttp://www.blogger.com/profile/15100150060232653144noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9078928057191046589.post-80449887215297055052011-11-30T12:49:00.001+08:002011-11-30T12:49:44.368+08:00အဲ့ဒါငါေပါ့...<div class="mbl notesBlogText clearfix">
<div>
အဲ့ဒါငါေပါ့...<br />
ေရြ႕လ်ားေနတဲ့ လကေလးကိုု<br />
မ်က္ေစာင္းတခ်က္ထုုိးလုုိ႔<br />
က်ီစားေနခဲ့တာ<br />
မနက္ျဖန္ ေရာက္မွာစိုုးလုုိ႔...<br />
<br />
မိုု္းေခါင္ေနတဲ့ ငါ့ရင္ခြင္ထဲ<br />
အလြမ္းႏွစ္ဆကိုု အခ်စ္တစ္ဆနဲ႔ေပါင္းလုုိ႔ရတဲ့<br />
မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ငါတုုိ႔ရဲ႕အခ်စ္ပင္<br />
မညွိဳးအာင္ ေရးေလာင္းေနတယ္...<br />
<br />
အျမင္မွာေတာ့ ငါကလူေပ်ာ္ပါပဲ<br />
အတြင္းဒဏ္ရာဆုုိတာ ေအာ္ငိုုလိုု႔<br />
ေဆးထည့္လုုိ႔ ေပ်ာက္ႏုိင္တဲ့<br />
ဒဏ္ရာမ်ိုဳးမွ မဟုုတ္တာ<br />
တခါတေလေတာ့လည္း ငိုုခ်မိလုုိက္တယ္...<br />
<br />
မာတိကာနဲ႔ အစီအစဥ္တက်<br />
ခ်မွတ္ထားတဲ့ ေလာကႀကီးေရ<br />
မင္းေပးတဲ့ ဥပကၡာကိုုစားလိုု႔<br />
ငါေနခဲ့တာ ၃ ႏွစ္ေၾကာ္ခဲ့ၿပီ<br />
ရင့္က်က္လာျခင္းက မင္းေပးတဲ့ဘြဲ႕ေပါ့...<br />
<br />
ေဆးခါးေတြေသာက္လုုိ႔ ခါးတဲ့အရသာ<br />
သၾကားလံုုးစားလုုိ႔ ေပ်ာက္ႏုုိင္ေသး<br />
အလြမ္းဆိုုတဲ့ ခါးသက္ျခင္းမ်ိဳးကိုုေတာ့<br />
ဘယ္သၾကားလံုုးမွ မေျဖေဖ်ာက္ႏုုိင္ပဲ<br />
ဟုုတ္တာေပါ့...<br />
အလြမ္းဆုုိတာက လ ွ်ာနဲ႔ခံစားတာမွမဟုုတ္ပဲ...<br />
<br />
အဲ့ဒါငါပါပဲ<br />
တေန႔လံုုးေစာင့္ေနတာေတာင္<br />
ငါ့အတြက္ဘာမွထူးမလာခဲ့ဘူး<br />
ျဖစ္ႏုုိင္ရင္ ငါ့ကိုုငါစကၠန္႔တံတစ္ခုုဖန္ဆင္းလုုိ႔<br />
အခ်ိန္ေတြကိုု ရပ္တန္႔လုုိက္ခ်င္တယ္...<br />
ဘယ္အရာမွ အခုုအခ်ိန္ေလာက္ေသခ်ာႏုုိင္လုုိ႔လဲ...<br />
<br />
<br />
"မင္းကိုုခ်စ္တဲ့သူ"<br />
</div>
</div>Dead Romeohttp://www.blogger.com/profile/15100150060232653144noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9078928057191046589.post-75202022558278573912011-11-30T12:48:00.001+08:002011-11-30T12:49:00.552+08:00December<br />
this has been a hell week<br />including the weekends, my days are sick<br />
unpretendable feelings are dropping so deep<br />
day by day i realized tat i had become a dead meat...<br />
<br />
Time is moving too slow to meet each other<br />
but it will pass like a light ray when we are together<br />
Girl, i wish i can let ur chin to rest on my shoulder<br />
after grabbing ur hand, i came to know the meaning of forever...<br />
<br />
life is not a movie clip cuz there is no ending<br />
the days of being in here are like a day dreaming<br />
the smile beneath ur mask make me disgusting<br />
cuz of the cruel ppl the surrounding is bleeding...<br />
<br />
nobody will care about us as we are not popular<br />
a simple love always emerge from the heart not from formula<br />
without you tomorrow will not be a sweet december<br />
Can i pass the december by tearing the 2011 calendar...<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
"The One Who Love U"<br />
<br />
<br />
<br />
.Dead Romeohttp://www.blogger.com/profile/15100150060232653144noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9078928057191046589.post-55747486009897160192011-11-25T23:26:00.001+08:002011-11-25T23:26:30.777+08:00အားနည္းခ်က္အေတြးခက္ခက္ထဲမွာလြင့္ေမ်ာရင္း<br />
ေအးစက္စက္ညေတြကိုုသၿဂၤ ိဳလ္<br />
ငါ့ကိုုငါ ပုုရြက္ဆိတ္လုုိဖန္ဆင္း<br />
အျပစ္ကင္းကင္းနဲ႔ ဘ၀ခရီးကိုဆက္ခ်င္တယ္...<br />
<br />
မနက္တုုိင္းမွာျမည္တဲ့ ႏိွဳးစက္သံဟာ<br />
ခ်ိန္ကိုုက္ဗံုုး ေပါက္ကြဲသြားသလုုိ<br />
ငါ့ရဲ႕ ေမ ွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြကိုု ျဖိဳခြဲ<br />
ငါ့ရဲ႕မနက္ခင္းလဲ ဖရိုုဖရဲျဖစ္ခဲ့ၿပီ...<br />
<br />
ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ အလုုိေတာ္အရ<br />
ငါ့ကိုုငါေဆးလွလွခ်ယ္ခဲ့တယ္<br />
ေဖးမွမယ့္သူမရွိတဲ့ လမ္းမထက္မွာ<br />
ေက်ားခင္းလိုု႔ ေနနဲ႔လတိုု႔ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကိုုအားက်မိတယ္...<br />
<br />
က်င္လည္ေနတဲ့ ကမာၻေျမထဲ<br />
အသက္တခါ ရွဴလုုိက္တုုိင္း<br />
ငါဟာ ရိုုင္းရိုုင္းလာသလုုိပဲ<br />
အခ်ိန္ကာလကလဲ လူေသေဆာ္နံေနၿပီ...<br />
<br />
သစၥာတရား အထားမွားလုုိ႔<br />
အမွားမ်ားနဲ႔ အမွန္တရားကိုု<br />
တသတ္မွာတခါေတာ့ဆုုိခ်င္တယ္<br />
သူ႔အသည္းကိုု ခုုိးတဲ့တရားခံက<br />
က်ေနာ္ပါပဲ...<br />
<br />
ေလာကႀကီးရဲ႕ တရားစီရင္ခန္းမွာ<br />
ကံၾကမၼာရဲ႕ လာဘ္စားမႈေၾကာင့္<br />
နယ္ႏွင္ဒဏ္ခံရလုုိ႔<br />
အခ်စ္နဲ႔ေ၀းရာကိုု ေရာက္ခဲ့ရၿပီ...<br />
<br />
အေတြးကမာၻမွာ အေဆြးကဗ်ာနဲ႔<br />
အနားမရွိတဲ့အခ်ိန္ ၾကင္ရာမရွာခဲ့ဘူး<br />
တသတ္မွာတေယာက္ပဲခ်စ္တတ္တဲ့<br />
ေမြးရာပါအားနည္းခ်က္ေလးေၾကာင့္ပါ....<br />
<br />
<br />
"မင္းကိုုခ်စ္တဲ့သူ"Dead Romeohttp://www.blogger.com/profile/15100150060232653144noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-9078928057191046589.post-48258824624589945432011-11-19T04:22:00.001+08:002011-11-19T04:23:05.311+08:00ကဗ်ာရဲ႕ေကာင္းကင္က်ေနာ္ရဲ႕ ပထမဆံုး ၀တၳဳတုိပါ... ဖတ္ၿပီးရင္ေတာ့ တစ္ခုခု ေရးေပးပါ... ကိုယ္ေတြ႕၀တၱဳေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး... ရင္တြင္းျဖစ္၀တၳဳေလးပါ... အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္...<br /><br />ပတ္၀န္းက်င္တခြင္မွာလည္း စိမ္းလို႔… သစ္ပင္ပန္းမာန္ေတြမွာ စိမ္းလန္း ပတ္လည္၀န္းရံေနတာကေတာ့ ေလးထပ္ေက်ာင္းေဆာင္ေတြေပါ့။ Ferry Gate နားမွာလဲ ျမက္ပင္ေတြလို စုပံုေပါက္ေနတဲ့ Canteen ေတြ အမ်ားႀကီး၊ နာမည္ေလးေတြကလည္း ကဗ်ာဆန္ေနေသး. ဆယ္တန္းစာေမးပြဲၿပီးကတည္းက က်ေနာ့္ကို က်ေနာ္ ေက်ာင္းသားဆိုတဲ့အသိက ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိ တကၠသုိလ္ဆိုတာေရာက္မွပဲ အသက္ျပန္ငယ္သြားသလို ခံစားေနရတယ္။ ေက်ာင္းေရာက္တဲ့ ပထမရက္ ဆုိေတာ့လညး္ ေပ်ာ္လား စိတ္ညစ္လားမသိ ရန္ခုန္ေနမိတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ တကၠသုိလ္က အထီးလား အမလား စူးစမ္းၾကည့္မ၊. အေဖာ္ဆုိရင္ေတာ့ ေကာင္းကင္အတြက္မလို၊ တကၠသိုလ္မေရာက္ခင္ကတည္းက စီစဥ္ၿပီးသား၊ ေကာင္းကင္ဆိုတဲ့ နာမည္အတိုင္း ပတ္၀န္းက်င္ကို ဂရုမစိုက္တတ္သူျဖစ္တယ္။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ဖို႔ပဲသိတယ္။ လူႀကီးေတြစကားနဲ႔ေျပာရင္ တကိုယ္ေကာင္းသမား၊ လူငယ္အျမင္ေတာ့ ကေလးဆန္တယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အေပါင္းအသင္းမွာ အသက္အႀကီးဆံုး၊ အေပါင္းအသင္းေျပာမွ မ်ားေတာ့မ်ားတယ္၊ တကယ္ေပါင့္းတာေတာ့ သံုေယာက္ထဲ။ ေကာင္းကင္သူငယ္ခ်င္ေတြက ေကာင္းကင္လုိပဲ နာမည္ေတြလန္းတယ္။ တစ္ေယာက္က ေနလင္း၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က ၾကံတုိင္းေအာင္၊ ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္ကေတာ့ ပိုင္စိုးတဲ့။ သူငယ္ခ်င္ေတြဆုိေတာ့လည္း နာမည္ပ်က္ေလးရွိတာေပါ့။ က်ေနာ့္ကိုေတာ့ သူတုိ႔က ကင္းေကာင္တဲ့။ ဘယ္ရမလဲ ဒီေကာင္ေတြကိုလညး္က်ေနာ္ နာမည္ျပန္ေပးထားတယ္၊ ေနလင္းဆိုေတာ့ ေနထက္ပူျပင္းလုိ႔ေပးလုိက္တယ္၊ သူကအပူေကာင္ သူနားဆုိဘယ္သူမွမကပ္ဘူး က်ေနာ္တုိ႔ပဲကပ္တာ။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ၾကံသေလာက္ မေအာင္ဘူး ေျပာင္ေျပာင္သြားတာမ်ားတယ္၊ ဒါေၾကာင့္သူ႔ ၾကံတုိင္းေျပာင္လို႔ အမည္ေပးထားတယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ပိုင္စိုးတဲ့ ပုိင္မွစိုးတာမဟုတ္ဘူး၊ ဘာကိုမွလည္း မပုိင္ဘူး၊ စိုးေတာ့အရမ္းစိုးတယ္ ဒါေၾကာင့္သူ႔ကို ငစုိးလုိ႔ နာမည္ေပးထားတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြက သစၥာရွိတယ္၊ လူၾကားထဲမွာဆို မေခၚၾကဘူး၊ အရမ္းခင္ၾကေတာ့ တကၠသုိလ္ေတာင္ အတူတူတက္ဖုိ႔စီစဥ္ခဲ့တာပါပဲ။ တကၠသိုလ္ေရာက္တာ ရက္ေတြမ်ားလာခဲ့တယ္။ တကၠသုိလ္ေရာက္တာေတာ့ အခ်ိန္မွန္ပဲ အတန္းဆုိရင္ေတာ့ တခါမွမေရာက္ဖူးၾကဘူး၊ ဒါေပမယ့္ လူသိမ်ားၾကတယ္။ က်ေနာ္ဆို အဖြဲ႕ကိုလိုက္ရွာရင္ေတာ့လြယ္တယ္။ စုရပ္ကေတာ့ ဆံုဆည္းရာ ဆိုတဲ့ Canteen ေလးပဲ။<br />ဒီလုိနဲ႔ တေန႔ေတာ့ တကၠသုိလ္ႀကီးမွာ မျဖစ္ဖူးတာေတြျဖစ္လာေရာ။ က်ေနာ္က သူငယ္ခ်င္းေတြကို အတန္းထဲသြားဖို႔ စည္းရံုးတယ္၊ အဲ့ဒီေကာင္ေတြက အတန္းဆုိရင္ ငရဲလိုပဲ သြားရမွာအေၾကာက္ဆံုး။ ဆရာမက အတန္းမွန္မွန္မတတ္ရင္ စာေမးတတ္လုိ႔ပါပဲ။ တေန႔ေတာ့ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ထဲ အတန္းသြားတတ္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီမွာ က်ေနာ္သူ႕ကိုစေတြ႕ခဲ့တာပဲ။ ရုပ္ရည္ကေတာ့ ေျပာစရာမရွိ၊ အရပ္အေမာင္းကေကာင္း အသံေတာ့မၾကားရေသးေတာ့မသိရဘူး။ အၾကည့္ခ်င္းဆံုမိတဲ့ စကၠန္႔ပိုင္းက က်ေနာ့္ကို အတန္းေန႔တုိင္းတတ္ဖုိ႔ ဆြဲေဆာင္ခဲ့တာပါပဲ။ သူကေတာ့ အမွတ္တမဲ့ၾကည့္မိတာပဲ က်ေနာ့္အတြက္ အမွတ္တရျဖစ္ခဲၿပီ။ အတန္းထဲၾကည့္ေတာ့ ထုိင္စရာေနရာေတြအမ်ားႀကီး ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္သူ႕အေနာက္က ခံုမွာထုိင္ခဲ့တယ္။ စကားကလည္းမေျပာတတ္ ေျပာလည္ေျပာခ်င္ ေျပာေတာလည္း အျပစ္ျမင္မွာ ေၾကာက္ေနေသး။ ဒီလိုနဲ႔ ေ၀ခြဲမရျဖစ္ရင္း မထုိင္ႏိုင္ မထႏုိင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အခ်ိန္ကိုၾကည့္ေတာ့ မြန္းတည့္ေနၿပီ။ သူတို႔ သြားဖုိ႔ျပင္ေနၾကျပီ။ ဘာလုပ္ရမလဲ။ သူထြက္သြားတာကို ျမင္ေနတယ္၊ က်ေနာ္သတိထားတာကိုေတာ့သူမသိခဲ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ အေတြးတခ်က္၀င္လာတယ္။ သူ ဘယ္ Canteen မွာစားလဲ ၾကည့္ဖို႔ပဲ။ သူထြက္သြားတဲ့ေနာက္ကို ရွာၾကည့္တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ လူေတြၾကားထဲ ထင္းထင္းလင္းလင္းကုိ သူ႕ကိုေတြ႕ခဲ့တယ္။ က်ေနာ့္မ်က္လံုးေတြကလည္း Camera လုိပဲ သူရွိတဲ့ေနရာကို Forcus ေရာက္ေနတယ္။ ဘာကိုမွ မျမင္ေတာ့ဘူး။ ဒါကအခ်စ္လား ေတြးေနခ်ိန္မွာပဲ လူတေယာက္ ေနာက္က ပုပ္ခတ္လိုက္လို႔ စဥ္းစားေနတာ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိဘူး။ ဘယ္သူမ်ားလဲလို႔ ‘စုျမတ္’ ျဖစ္ေနတာကိုး။<br />“ဟဲ့… နင္ကလဲ E-Major ကပဲလား…” က်ေနာ္ေမးမိတယ္…<br />သူက “ေသနာ… ငါနင့္ကိုေခၚအတန္း<br />ထဲမွာေတြတာပဲ… ေခၚတာေတာင္ မၾကာႏုိင္ဘူး… ဘာေတြမြန္ေနတာလဲ”<br />“နင္ကလဲ ေတြ႕လိုက္ရင္ “ေသနာ.. ေသနာ… နဲ” ငါ့မွာနာမည္ရွိပါတယ္… ငါ့အေမက လူသားတုိင္းကို သေဘာထားႀကီးႏုိင္ေအာင္ ေကာင္းကင္ လို႔ ေပးထားတာ… ေသနာမဟုတ္ဘူး” ေဒါသထြက္ဟန္ျဖင့္ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ စုျမတ္မွာလဲ က်ေနာ့္ကိုေၾကာင့္ၾကည့္ေနမတယ္။ က်ေနာ္တစ္ခါမွ သူငယ္ခ်င္းေတြကို စိတ္မဆုိးဖူးဘူး အခုေတာ့ စိတ္ဆုိးသလို ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ စုျမတ္ဆုိတာက က်ေနာ္တုိ႔ State School တုန္းက စံုေထာက္ပဲ။ သူမသိတဲ့အေၾကာင္းမရွိ။ ဒါနဲ႔က်ေနာ္က ေမးလိုက္မိတယ္။<br />“ဟဲ့… ငါ့တုိ႔အတန္းထဲက အေခ်ာဆံုး ေကာင္မေလးကိုသိလား”<br />“ဘယ္သူ႔ကိုေျပာတာလဲ E-Major မွာ အေခ်ာေတြႀကီးပဲ” စုျမတ္ကၿပံဳးၿပီးျပန္ေျပာတယ္။ သူလုပ္မွပဲ ဘယ္ Canteen မွာထုိင္လဲဆိုတာလိုက္ၾကည့္ဖို႔ ေနာက္က်သြားတယ္။<br />ဒီေန႔အတန္းတတ္တာ စာရခဲ့လား??? ေသခ်ာတာကေတာ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို စိတ္၀င္စားမိသြားတယ္။ ဒီလုိနဲပ အိပ္ျပန္ေရာက္ေတာ့လဲ ဘာမွမလုပ္ခ်င္ ေတြေနတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ေကာက္ယူရင္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ စပ္မိတယ္။<br /><br />အမွတ္တမဲ့ မင္းရဲ႕အၾကည့္<br />ငါ့ႏွလံုးသာကို တည့္တည့္ထိ<br />ခ်စ္စရာ မင္းရဲ႕အၿပံဳး<br />ငါေငးၾကည့္ခဲ့ တခ်ိန္လံုး<br />စိတ္၀င္စားမိ မင္းမသိ<br />မင္းတစ္ေယာက္က ငါ့ရင္ထဲၿငိ...<br /><br />မေရးတတ္ေရးတတ္ေရးခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ေန႔ တကၠသုိလ္သြားခါနီး ျပာယာခတ္ေနမိတယ္။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ မုိးကရြာ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ထီးမပါလာခဲဘူး။ ဒီေန႔ေတာ့ ေကာင္းကင္အတြက္ Unlucky ပဲ။ သူ႔ကိုေတြ႕ခဲ့တာ ၂၄ နာရီေတာင္ျပည့္ေတာ့မယ္၊ မျပည့္ခင္ေလး နာမည္ေလးသိရေကာင္းသားဆုိလို႔ ေတြးေနရင္း ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ စုျမတ္နဲ႔ေတြ႕ခဲ့တယ္။ သူ႕အကူအညီနဲ႔ပဲ အတန္းထဲေရာက္ခဲ့တယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ သူကမေန႔ကထက္ ပိုလွေနတယ္။ သူ႕နာေဘးမွာလဲ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ေရာက္ေနတယ္။ က်ေနာ့္မွာလဲ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ရပ္ၾကည့္မိတယ္။ အမွတ္တမဲ့ စုျမတ္ကို ေျပာမိတယ္။<br />"စုျမတ္... သူအရမ္းလွတယ္ေနာ္" စုျမတ္မွာ အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္သြားတယ္။ ေနာက္မွ<br />"ဘယ္သူလဲ" ဆိုၿပီးျပန္ေျဖတယ္။<br />"ဟုိေကာင္မေလးေလ" က်ေနာ္မ်က္စပစ္ျပတယ္။<br />"ေအာ္... "ကဗ်ာ" ကိုေျပာတာလား လူတုိင္းေျပာတယ္ သူက ငါ့တု႔ိ E-Major ရဲ႕ Princess ေလ" က်ေနာ္ကစုျမတ္ကို မ်က္ႏွာခ်ိဳေတြးရင္း<br />"နင္သူနဲ႔သိလား..." ဆုိၿပီးေမးလုိက္တယ္။ စုျမတ္က ဘာမွမေျပာပဲ က်ေနာ့္ကို အဲ့ဒီေကာင္မေလးေရွ႕ေခၚသြားခဲ့တယ္။ စုျမတ္ရဲ႕ေက်းဇူးေၾကာင့္ "ကဗ်ာ" ဆုိတဲ့မိန္းကေလးနဲ႔ သိကၽြမ္းခြင့္ရခဲ့တယ္။ ဟုိေကာင္ေတြကလည္း က်ေနာ့္ကို ရွာရင္ အတန္းထဲေရာက္လာခဲ့တယ္။<br />"ေကာင္းကင္... မင္းဒီကိုေရာက္ေနတာကို ဒါေၾကာင့္ မုိးရြာေနတာ" သူတုိ႔က အျဖစ္အပ်က္အမွန္ကိုေတာ့မသိေသး က်ေနာ္အတန္းတက္တယ္ဆိုလို႔ က်ေနာ့္ကိုႏွိပ္ကြပ္ေနၾကတာ။<br />"ဘာဆုိင္လို႔လဲကြာ...."<br />"မင္းအတန္းထဲေရာက္ေနလို႔ေလကြာ..."<br />"ေအာ္... ဒါကဒီလိုရွိတယ္... ငါအခု သံလိုက္စက္ကြင္မွာမိေနလို႔..." က်ေနာ္ေျပာလုိက္ေတာ့ သူတုိ႔က အျပစ္မရွိသူပမါ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေၾကာင္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ အေၾကာင္းဆံုကိုေျပာျပေတာ့မွ ဒီေကာင္ေတြ သေဘာေပါက္သြားၾကတယ္၊ က်ေနာ္ကေတာ့ အခုထိ ကဗ်ာကို ၾကည့္ေနမိတယ္။ ဒီေန႔ေတာင့္ ကံဆုိးျခင္းနဲ႔ ကံေကာင္းျခင္းေတြက စီးခ်က္ညီေနတယ္။ ကံဆိုးေတာ့ မိုရြာတယ္၊ ကံေကာင္းေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအကူအညီရတယ္၊ ကံဆုိးေတာ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္သူ႔နားေရာက္ေနတယ္၊ ကံေကာင္းေတာ့ သူ႔ကိုသိခြင့္ရယ္။ ဒီလုိနဲ႔က်ေနာ့္အတြက္ တကၠသိုလ္မွာ ဘာသာရပ္ အသစ္ တုိးလာခဲ့တယ္။ စိုးရိန္စရာေလးေတြရွိေနတဲ့ေကာင္းကင္အတြက္ အဲ့ဒီကိစၥေတြကို 'ကဗ်ာ' ဆုေတာင္းေနမိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ တုိင္ပင္တုိင္း က်ေနာ့္မွာ စိတ္ဓာတ္အထပ္ထပ္က်ခဲ့တယ္။ တစ္ေယာက္က ကားတင္ေျပးတဲ့၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က ခ်စ္ခြင့္ပန္လုိက္တဲ့၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေတာ့ ဒီလိုပဲ အေ၀းကခ်စ္တဲ့... က်ေနာ္ဘာလုပ္သင့္လဲ??? စဥ္းစားလို႔မရတဲ့အဆံုး ခ်စ္ခြင့္ပန္ဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ခ်စ္ခြင့္ပန္ေတာ့လည္း ျငင္းခံရမွာေၾကက္တယ္။ အေ၀းကေနခ်စ္မယ္ဆုိေတာ့လည္း အဓိပၸါယ္မဲ့လြန္းေနတယ္။ သူသိေအာင္ေတာ့ လုပ္ရမွာေပါ့။ အဲ့ဒီလိုန႔ဲပဲ ပထမႏွစ္ၿပီးတဲ့အထိ 'ကဗ်ာ'<br />နဲ႔ေမးထူးေခၚေျပာအဆင့္က မတက္ခဲ့ပါဘူး။ ခ်စ္တာခ်စ္ရတာ 'ကဗ်ာ' နဲ႔ပတ္သတ္ရင္ နာမည္ကလြဲလို႔ ဘာမွမသိခဲ့ရပါဘူး။ ဘယ္ေလာက္ည့ံတဲ့ေကာင္းကင္လဲဆိုၿပီး သယ္ရင္းၾကားမွာ ခ်ီးမြမ္းခံေနရတယ္။ ဒီလိုနဲပ စာေမးပြဲေျဖတဲ့ေန႔ေရာက္ခဲ့တာပဲ။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ေကာင္းကင္နဲ႔ 'ကဗ်ာ' ေဘးခ်င္းကပ္ထုိင္ရတယ္။ ေကာင္းကင္မွာ စာေမးပြဲခန္းထဲ စာရြက္မၾကည့္ပဲ 'ကဗ်ာ' မ်က္ႏွာကို ထုိင္ၾကည့္ေနမတယ္။ "'ကဗ်ာ' မင္းကၾကည့္ေလလွေလပါလား... နာမည္နဲ႔လုိက္ေအာင္လည္းမ်က္ႏွာက ကဗ်ာဖြဲ႔စရာေတြပဲ..." က်ေနာ္စာေမးပြဲခန္းထဲမွာ စိတ္ကူးယဥ္ေနမိတယ္။ ဆရာမရဲ႕ စကားသေၾကာင့္ က်ေနာ္ Feel ပ်တ္သြားတယ္။ 'ကဗ်ာ' မွာေတာ့ မေနတတ္ မထုိင္တတ္ ရွက္ၿပံဳးၿပံဳေနတယ္။ ပထမေန႔မွာ က်ေနာ္မေျဖႏုိင္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ စိတ္မညစ္ဘူး။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ စာေမးပြဲအခ်ိန္ကို မၿပီးေစခ်င္သူျဖစ္တယ္။ စာေမးပြဲေနာက္ဆံုးရက္မွာေတာ့ က်ေနာ္က 'ကဗ်ာ'ကို ရင္ဖြင့္ဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။ ေျပာဖုိ႔ အခြင့္မသာခဲ့ဘူး။ 'ကဗ်ာ' ေဘးမွာ ဟုိငနဲက ထပ္က်ပ္မကြာ စာေမးပြဲခန္းထဲ ၀င္ခြင့္ရွိရင္ ၀င္မဲ့ပံုနဲ႔ အခန္းအျပင္မွာ ေစာင့္ေနတယ္။ ေနာက္ဆံုးဘာသာကလြယ္တယ္။ က်က္စရာ သိပ္မရွိဘူး။ က်ေနာ္က စာေမးပြဲကို နာရီ၀က္အၿပီးေျဖၿပီး 'ကဗ်ာ' အတြက္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရးခဲ့တယ္။<br /><br />ဘယ္ကလာလို႔ ဘယ္ကိုသြားမလဲ<br />ဆံုေတြ႕ခ်ိန္က တစ္ခဏပဲ<br />ဒါေပမယ့္ ငါ့စိတ္ကေတာ့ အမွတ္ရေနခဲ့တယ္...<br /><br />ေတြ႕ခဲ့တဲ့ အမွတ္တမဲ့အၿပံဳးက<br />ငါ့အတြက္ေတာ့ အမွတ္တရျဖစ္ခဲ့ၿပီ<br />'ကဗ်ာ' ရယ္ မင္းဘ၀ရဲ႕ ဇာတ္မွာ<br />ငါ့ကို ကာရံအျဖစ္ ကပါရေစေတာ့...<br /><br />ကဗ်ာရဲ႕<br />"ေကာင္းကင္"<br /><br />ဒီစာကို ကဗ်ာအိတ္ထဲကိုထည့္ေပးလိုက္တယ္။ လူရွဳပ္ေနေတာ့ ဘယ္သူမွ သတိမထာမိဘူး။ က်ေနာ္လဲ 'ကဗ်ာ' ကိုႏွႈတ္ဆက္ၿပီးထြက္လာခဲ့တယ္။ အခ်ိန္ကိုၾကည့္ေတာ့ ၂ နာရီတိတိရွိေနၿပီ။ ဟုိေကာင္ေတြကိုမေတြ႕။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္လဲ တစ္ေယာက္ထဲ ဆံုးဆည္းရာမွာ ၀င္ထုိင္ေနလုိက္တယ္။ အဲ့ဒီမွာစေတြ႕တာပဲ။ 'ကဗ်ာ' ကဟုိငနဲနဲ႔ ထုိင္ေနတယ္။ ရယ္ရယ္ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔ ေပ်ာ္ေနၾကတယ္။ က်ေနာ့္မွာ ဒီျမင္ကြင္းကို Camera နဲ႔ ရိုက္ထားသလိုပဲ မ်က္စိမွိတ္လိုက္တိုင္း ျမင္ေနတယ္။ က်ေနာ္အေတြးလြန္လို႔ "မျဖစ္ဘူး... မျဖစ္ဘူး..." ဆုိၿပီး အသံထြက္လာတယ္။ ေဘးကလူေတြရဲ႕ အာရံုက က်ေနာ့္ဆီကိုေရာက္လာတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ က်ေနာ့္ကို 'ကဗ်ာ' ျမင္သြားတယ္။ 'ကဗ်ာ' ကေခၚလို႔ က်ေနာ္သူနားသြားခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ့္ကို ဟုိငနဲနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့တယ္။ ငနဲ နာမည္က ကိုေအာင္တဲ့ သူအိမ္က သေဘာတူးထားတာတဲ့။ က်ေနာ္မွာဘာလုပ္ရမလဲမသိေတာ့ဘူး။ ၿပံဳးေနတဲ့ မ်က္ႏွာမွာ ၾကက္ေသေသသြားတယ္။ အသိခ်င္ဆံုးအရာက မၾကားခ်င္ဆံုးအရာျဖစ္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ့္မွာ ဆက္ေနလဲမထူးလို႔ ျပန္လွည့္ထြက္ခဲ့တယ္။<br /><br />'ကဗ်ာ'<br />ငါတုိ႔ေတြခဲ့တဲ့ ဆံုဆည္းရာက<br />ကဗ်ာမဆန္ေတာ့ဘူးေနာ္<br />အခုေတာ့ ထြက္ခြာရာ<br />ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ...<br /><br />မနက္ျဖန္တုိင္းမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိတယ္<br />ဒါေပမယ့္ ငါ့အတြက္ မနက္ျဖန္က<br />ဒီေန႔ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ...<br /><br />အခ်စ္စစ္ရင္ နီးစပ္ႏုိင္တယ္<br />အခ်စ္ကေနာက္က်ခဲ့ရင္ေတာ့<br />ဘ၀တစ္ခုလံုး အထပ္ထပ္ရံွဳးခဲ့ရၿပီ...<br /><br />'ကဗ်ာ' ငါလည္း ကဗ်ာဆရာျဖစ္ခဲ့ၿပီ။ "အခ်စ္နဲ႔ေတြ႕တဲ့လူက ကဗ်ာဆရာျဖစ္တယ္တဲ့... မွန္လုိက္တဲ့စကား... ငါကလဲ မင္းတစ္ေယာက္အတြက္ ကဗ်ာဆရာျဖစ္ပါရေစ..."<br />ေကာင္းကင္ရဲ႕ ေတာင္ေျမာက္အေတြးက 'ကဗ်ာ' ကေနမခြာခဲ့ဘူး၊ "Why Do I Love You" သီခ်င္းကိုဖြင့္ထားခဲ့တယ္ ဒါေပမဲ့ နားထဲမေရာက္ခဲ့ဘူး။ က်ေနာ့္ရဲ႕ဘ၀မွာ လိုတရခဲ့တယ္။ 'ကဗ်ာ' နဲ႔<br />ေတြ႔မွဘဲ မရတဲ့အျပင္ ရတာေတာင္ေပ်ာက္ရွကုန္ၿပီ။ 'ကဗ်ာ' ေၾကာင့္မဟုတ္ပါဘူး က်ေနာ္က 'ကဗ်ာ' တစ္ေယာက္ထဲလိုခ်င္လို႔ပါ။ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ အိမ္ကထြက္ခဲ့တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း အိမ္အလုပ္ကူလုပ္ေပးေနလို႔ မေတြ႔ျဖစ္ခဲ့ၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ထဲ Season ဆိုတဲ့ ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ ထုိင္ေနခဲ့တယ္။ "'ကဗ်ာ' မင္းသာအနားမွာရွိရင္ ဒီေနရာက ဘယ္ေလာက္သာယာေနမလဲ... အခုေတာ့ ဇရပ္ေတာင္ ဒီထက္ပိုသာယာေနတယ္..." ေတြးရင္းေတြးရင္းနဲ႔ ဟိုးအေ၀းကုိ ေငးၾကည့္မိတယ္။ ေလအဟုန္စီးေနတဲ့ ဆံႏြယ္ေလးနဲ႔ ေကာင္မေလးက 'ကဗ်ာ'မဟုတ္ဘူးလား ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ေနတယ္။ အနားကိုေရာက္ေအာင္သြားၿပီး ေခၚလိုက္ကာမွ 'ကဗ်ာ'မဟုတ္မွန္းသိေတာ့တယ္။ "'ကဗ်ာ'ရယ္ ငါ့ကိုစိုးမိုးႏိုင္လွခ်ည္လား... ငါ့ျမင္ကြင္းလည္း မင္းပံုရိပ္ကိုျမင္ျမင္ေနတယ္... မင္းကေတာ့ ဒါေတြကိုဘယ္သိႏိုင္မလဲ... ငါ့မွာ မနက္ႏိုးေတာ့လည္း မင္းႏိုးၿပီလား... အစာစားေတာ့လည္း မင္းစားေနလား... ေနာက္ဆံုးငါအိပ္ရင္လည္း မင္းအိပ္ၿပီလား..." စဥ္းစားမိတယ္။ "ငါ့ေန႔တေန႔ရဲ႕ နာရီေပါင္း ၁၂ နာရီကို ေပးအပ္ခဲ့ၿပီ..." က်ေနာ္မွာ 'ကဗ်ာ' နဲ႔ေတြ႔ၿပီးေနာက္ပို္င္း လူေတြကို မေက်နပ္တဲ့စိတ္က လြန္ကဲလာတယ္။ အထူးသျဖင့္ စံုတြဲေတြကိုေတြ႔တဲ့အခ်ိန္တိုင္း ေလာကႀကီးကို အျမင္ကပ္ပုဒ္မ တပ္ခဲ့တယ္။ "က်ေနာ့္ကဗ်ာကို သူဖတ္ရဲ႕လား... ဖတ္ၿပီးေတာ့ စိတ္ဆိုးေနၿပီလား..." စိတ္က 'ကဗ်ာ' မွ 'ကဗ်ာ' ျဖစ္ေနၿပီ။ 'ကဗ်ာ' နဲ႔မေတြ႔လည္း 'ကဗ်ာ' ကိုသတိရလို႔ ကဗ်ာေရးတယ္။ သီခ်င္းနားေထာင္ရင္ေတာင္ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္ပါတဲ့သီခ်င္းကို နားေထာင္ခဲ့တယ္။ လူေတြမျမင္မွာ က်ေနာ္က အရူးႀကီးလံုးလံုး ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ သတိရတိုင္း ေရးျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာေတြက စာအုပ္ေတာင္ ထုတ္လို႔ရၿပီ။ က်ေနာ္မွာ ေကာင္းကင္ကိုၾကည့္ရင္း 'ကဗ်ာ' ကိုလြမ္းေနမိတယ္။<br /><br />အျပာေရာင္ ေကာင္းကင္ႀကီးေအာက္<br />အသက္ရွင္ေနတဲ့ "ေကာင္းကင္" တစ္ေယာက္<br />'ကဗ်ာ' နဲ႔ေတြ႕မွ ဟိုမေရာက္ဒီမေရာက္...<br /><br />အလြမ္းတ၀က္ အေဆြးတ၀က္<br />ေရးေတးေတး အေတြးေတြထပ္<br />ခ်စ္စရာ 'ကဗ်ာ' အတြက္<br />ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ ယူေဆာင္လာပါရေစ..<br /><br />ကေလးအေတြးကဗ်ာေတြနဲ႔ 'ကဗ်ာ' ေတြ႔႕ရင္ ရယ္ေနမလား။ ေက်ာင္းျပန္တက္ရမယ့္ ရက္ကလည္း မေရာက္ႏိုင္ မေအာင့္ႏိုင္တာလည္း အမွန္ပဲ။ 'ကဗ်ာ' ကိုအခ်ိန္တိုင္းလြမ္းေနမိတယ္။ သူကေရာ ငါဆိုတာကို မွတ္မိပါ့မလား။ ဒီလိုနဲ႔ ဒုတိယႏွစ္ စတက္ရမယ့္ရက္ ေရာက္လာေတာ့တယ္။ က်ေနာ္မွာ သီခ်င္းေလး တညည္းညည္းနဲ႔ ေက်ာင္းကိုေပ်ာ္ရႊင္စြာသြားခဲ့တယ္။ "မေတြ႔တာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ 'ကဗ်ာ' ရယ္ ငါအရမ္းလြမ္းေနၿပီ..." ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္က ဆံုးဆည္းရာမွာ သီငယ္ခ်င္းေတြကို သြားရွာခဲ့တယ္။ အဲဒီကိုေရာက္ေတာ့ ဟိုေကာင္ေတြကို မေတြ႔ 'ကဗ်ာ' ကိုသာေတြ႔ခဲ့တယ္။ မေတြ႔တာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ 'ကဗ်ာ' မွာ အရင္ကထက္ ပိုလွေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ 'ကဗ်ာ' မ်က္ႏွာမေကာင္းပါ။ ဘာျဖစ္ေနပါလိမ့္ အရမ္းကိုသိခ်င္ေနမိတယ္။ မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ပဲ 'ကဗ်ာ' ကိုထေမးမိတယ္။<br />"'ကဗ်ာ'... မေတြ႔တာၾကာၿပီေနာ္ ေနေကာင္းတယ္မလား..." လို႔က်ေနာ္ေမးမိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ 'ကဗ်ာ' က "ေက်ာင္းကအခုမွစဖြင့္တာေလ အခုမွေတြ႔မွာေပါ့... ေနမေကာင္းရင္ ေတြ႔မလား..." က်ေနာ္ စိတ္နည္းနည္းညစ္သြားတယ္။ 'ကဗ်ာ' ကိုေမးစရာရွိတာနဲ႔ ေမးလိုက္တယ္။ "'ကဗ်ာ' ကိုေမးစရာရွိလို႔... က်ေနာ္ေပးတဲ့ ကဗ်ာကို ဖတ္ျဖစ္ရဲ႕လား..." 'ကဗ်ာ' က "ငါ့နာမည္က 'ကဗ်ာ' ကဗ်ာဆန္တာကို လံုး၀မႀကိဳက္ဘူး... ဖတ္လည္းမဖတ္ဘူး..." က်ေနာ္ဟန္မေဆာင္တတ္ေအာင္ အၿပံဳးပ်က္သြားတယ္။ "ဘာလို႔ 'ကဗ်ာ' က ကဗ်ာမႀကိဳက္တာလဲ... မခံစားတတ္လို႔လား..." "ငါက ကဗ်ာဆိုတာ လွ်ာရိုးမရွိပဲ ေရးတဲ့စာလို႔ထင္တယ္... ကဗ်ာေရးတဲ့သူေတြကလည္း စိတ္ဓာတ္မခိုင္တဲ့ သူေတြပဲ..." က်ေနာ္မွာ ထြက္ေျပးခ်င္စိတ္ေတာင္ေပါက္လာတယ္။ ငါတို႔သြားတဲ့လမ္းက တူတယ္။ ယံုၾကည္ခ်က္ကမတူဘူး။ ငါထင္တာက အခ်စ္နဲ႔ေတြ႕တဲ့သူေတြက ကဗ်ာဆရာျဖစ္သြားတယ္။ "လူပဲ ကိုယ့္ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ ကိုယ္ေပ့ါ... ဒီလုိေျပာာရင္ ေလာကမွာ ကဗ်ာဆရာအတြက္ ေနရာဘယ္ရွိေတာ့မလဲ..." က်ေနာ္လဲ ဆက္ေျပာေနရင္မထူးတာနဲ႔ လွည့္ထြက္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းတက္တဲ့ ပထမရက္က ရင္ခုန္သံေတြ အဓိပၸါယ္မဲ့ေနခဲ့ၿပီ။ ဒုတိယအၾကိမ္ေတြ႕ျခင္းကလည္း ဆံုးဆည္းရာမွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ငါတို႔အေျခအေနက ခြဲခြာရာေရာက္ေနၿပီ။ ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္အတြက္ 'ကဗ်ာ' ကိုခ်ဥ္းကပ္ဖို႔ လမ္းစေပ်ာက္ေနခဲ့တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဆံုဖို႔လည္းေမ့ေနခဲ့တယ္။ စာအုပ္ေလးထုတ္လို႔ ေလွ်ာက္ေရးေနမိတယ္။<br />နီးစပ္ဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။ မင္းနဲ႔ေ၀းရမွာ ငါေၾကာက္ေနတယ္။ ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ေျပာရလြယ္တယ္။ ျပန္ရမယ့္တံု႔ျပန္မႈသာ မွန္းရခက္တယ္။ ကဗ်ာမႀကိဳက္တဲ့ 'ကဗ်ာ' အတြက္ ငါေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေတြကို ရင္ထဲမွာပဲ ထားလိုက္ေတာ့မယ္။ 'ကဗ်ာ' မႀကိဳက္တဲ့ ေပ်ာ့ညံ့တဲ့စိတ္ကိုလည္း ငါေဖ်ာက္ဖ်က္မယ္။<br />က်ေနာ္မွာ ႀကိမ္း၀ါးေနတာ တကယ္ေတာ့ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ အခုဆို ခံစားခ်က္ကို ရင္ဖြင့္ဖို႔ စာရြက္ပဲ အေဖာ္ရွိေတာ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ 'ကဗ်ာ' ရင္ခုန္သံ စည္းခ်က္ညီဖို႔ က်ေနာ္ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ အေတြးတခ်က္ ျပန္၀င္လာလို႔ 'ကဗ်ာ' ဘာျဖစ္ေနပါလိမ့္။ ဟိုငနဲ ေၾကာင့္လား။ အေတြးေတြက မနက္ျဖန္အထိ နယ္ခ်ဲ႕ ေနတယ္။ ရင္ထဲမွာလည္း ဟာတာတာနဲ႔ ဘယ္လိုျဖစ္ေနပါလိမ့္။ ေန႔လဲ 'ကဗ်ာ' ညလဲ 'ကဗ်ာ' ဘယ္အရာမဆို 'ကဗ်ာ' မွ 'ကဗ်ာ' ပါပဲ။ 'ကဗ်ာ' မပါရင္ မသာယာေတာ့ဘူး။ 'ကဗ်ာ' မင္းေၾကာင့္ငါရူးသြားရင္လည္း ရူးပါေစ။ ဒီလိုရူးေနတာကို ငါေပ်ာ္ေနမိတယ္။<br /><br />ေပ်ာ္ေနမိတဲ့ အေတြးတစ္စ<br />ရင္ခုန္သံေတြကို အစိုးမရ<br />ယံုၾကည္ေနတဲ့ နီးစပ္ဖို႔ဘ၀<br />ေပ်ာက္ပ်က္လာတဲ့ ငါတို႔လမ္းစ...<br /><br />ခံစားခ်က္နဲ႔ သီကံုးတဲ့စာ<br />မမုန္းရက္ပါ ငါ့ရဲ႕ဖက္မွာ<br />အရွဳံးရက္ေတြ တိုးပြားလာတာ<br />မေတြ႔ျဖစ္တဲ့ ေန႔ညေတြမွာ<br />ေတြးျဖစ္ေနတာ မင္းအေၾကာင္းေတြပါ...<br /><br />က်ေနာ္ဘ၀မွာ 'ကဗ်ာ' မရွိရင္မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ 'ကဗ်ာ' ကက်ေနာ့္ရဲ႕ ဒီေန႔နဲ႔ မနက္ျဖန္ကို ခ်ိတ္ဆက္ေပးတဲ့ အရာတစ္ခု ျဖစ္ေနၿပီ။ ေတြ႔မိရင္ေတာင္ မေခၚရဲ။ 'ကဗ်ာ' မုန္းမွာကို ေၾကာက္ေနမိတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္မွာ 'ကဗ်ာ' ကို အေ၀းကသာ ၾကည့္ေနမိတယ္။ သယ္ရင္းေတြကလည္း ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိ သူတို႔ကို အျပစ္တင္မိတယ္။ ေျပာရင္းဆိုရင္း သယ္ရင္းနဲ႔ ေတြ႔ျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္မွာ မေပ်ာ္ႏိုင္ေပါင္။ ဟာသေတြေတာင္ မရယ္ရႏိုင္။ စိတ္ေတြကလည္း 'ကဗ်ာ' ဆီမွာပဲ 24/7 ေရာက္ေနတယ္။ တတိယႀကိမ္မွာလည္း 'ကဗ်ာ' နဲ႔ ဆံုဆည္းရာမွာ ေတြ႔ျဖစ္ျပန္တယ္။<br />"'ကဗ်ာ'တစ္ေယာက္တည္းလား ဘာေတြလုပ္ေနလည္း..." ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ေမးရတာ ဘာျပန္ေျဖမလဲမသိ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ကံေကာင္းခဲ့တယ္။ 'ကဗ်ာ' ဘာမွမေျပာေသးပဲ စၿပံဳးျပတယ္။<br />"'ကဗ်ာ' လူေစာင့္ေနတာ... ေကာင္းကင္ေရာ..."<br />"က်ေနာ္က 'ကဗ်ာ' ကိုေတြ႕လို႔ လာႏႈတ္ဆက္တာ" ဒီလိုနဲ႔ ခဏေလာက္ႏႈတ္ဆိတ္ခဲ့တယ္။ ေနာ္ကမွ က်ေနာ္က<br />"'ကဗ်ာ' က အရမ္းလွတယ္ေနာ္... 'ကဗ်ာ' ရဲ႕ အလွကို လူေတြ ေႁခြရင္ ေႁခြလိမ့္မယ္... က်ေနာ္ဘယ္ေတာ့မွ မေႁခြဘူး... အဲ့ဒါဘာေၾကာင့္လဲသိလား..."<br />"ဟင္အင္း... မသိဘူး" 'ကဗ်ာ' မွာ စဥ္းစားေနတဲ့ ဟန္နဲ႔<br />"ဒါက က်ေနာ္ 'ကဗ်ာ' ကို ျမတ္ႏိုးတာ.... တန္ဖိုးထားတာပဲ..."<br />"အို... မျဖစ္ႏုိင္ဘူး.... 'ကဗ်ာ' မွာေစ့စပ္ထားတဲ့လူရွိေနၿပီ..."<br />"က်ေနာ္က 'ကဗ်ာ' ကို ျမတ္ႏုိးတယ္ေျပာတာပါ... က်ေနာ့္အခ်စ္မွာ ပုိင္ဆုိင္ျခင္းရမက္ကင္းတယ္... 'ကဗ်ာ' ေပ်ာ္ေနရင္ က်ေနာ္ ေပ်ာ္တယ္... ကဗ်ာနဲ႔ စေတြ႕ခဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္ကို ႏွလံုးသားက ေတာင္းဆုိလာတယ္... က်ေနာ့္ကို မွန္တခ်က္ေပးခဲ့တယ္..." ကဗ်ာမွာ ေၾကာင္ေတာင္ေတင္ျဖစ္သြားတယ္။<br />"ဒီမွန္ကို 'ကဗ်ာ' ေဘးမွာအၿမဲထားတဲ့... က်ေနာ့္ကုိ ဒီမွန္ထဲက ပံုရိပ္အျဖစ္ေနပါတဲ့..." 'ကဗ်ာ' ၿပံဳးစိစိနဲ႔ ဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္သြားတယ္။ အေနလဲ ခက္သြားတဲ့ပံုပဲ။ က်ေနာ္ကလည္းသိခ်င္တာကို ေမးလို္က္တယ္။<br />"'ကဗ်ာ' ေမးစရားရွိတယ္..." သူကေမးေလဆုိေတာ့ က်ေနာ္လည္း အားမနာတန္းေမးခဲ့တယ္။<br />"ဟိုေန႔က ကဗ်ာရဲ႕ စကားေတြက ဘယ္လိုႀကီးလဲမသိဘူးေနာ္... က်ေနာ့္ နားထဲမွာ ခါးသီးလြန္းတယ္..." ကဗ်ာက<br />"ေအာ္... ေဆာ္ရီးပါ... အဲ့ဒီေန႔က ကဗ်ာစိတ္ညစ္ေနလို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္..."<br />"ရပါတယ္... 'ကဗ်ာ' ကို ျမတ္ႏုိုးတဲ့ လူတစ္ေယာက္အတြက္ ဒါက မေျပာပေလာက္ပါဘူး.... ေနာက္ဆုိ ဒီလိုျဖစ္ရင္ေခၚေလ က်ေနာ္နားေထာင္ေပးဖုိ႔ အသင့္ပါပဲ... ဒါနဲ႔ 'ကဗ်ာ' ကဘာလို႔ ကဗ်ာမႀကိဳက္တာလဲ"<br />"မႀကိဳက္ဘူးဆိုလို႔ မဟုတ္ပါ၀ူး... ဒီလိုပါပဲ... ဖတ္ေတာ့ ဖတ္ပါတယ္..."<br />"ဒါဆုိ က်ေနာ္ေပးတဲ့ ကဗ်ာကိုေရာ ဖတ္လား..."<br />"ဘယ္ကဗ်ာလဲ..."<br />"စာေမးပြဲေနာက္ဆံုးေန႔က 'ကဗ်ာ' အိတ္ထဲကို ထည့္ေပးလိုက္တဲ့ စာေလ...."<br />"မေတြ႕ပါဘူး... ဘယ္ထဲထည့္ေပးလိုက္လဲ..."<br />"ဒါဆုိလဲထားလိုက္ေတာ့ ေနာက္က်ေနာ္ေရးရင္ ေပးဖတ္မယ္ေနာ္... က်ေနာ့္ကဗ်ာက 'ကဗ်ာ' ေလာက္မလွပါဘူး... 'ကဗ်ာ' အတြက္ေတာ့ အပ်င္းေျပမွာပါ..."<br />"အိုေကေလ..." အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ႏွစ္ေယာက္သား ေျပာစရာစကားမရွိေတာ့တာနဲ႔ မ်က္လံုးခ်င္း စကားေျပာေနၾကတယ္။<br />'ကဗ်ာ' ၾကည့္ေလ ခ်စ္ေလပါလား၊ မင္းအၾကည့္ေတြက ငါ့ရင္ကိုထိလြန္းတယ္ကြာ ငါ့မ်က္လံုးေတြကလည္း မင္းကုိပဲ Focus မိေတာ့တယ္။ တျခားလူေတြကို လူမွန္းေတာင္မျမင္ေတာ့ဘူး။ မႈန္၀ါးေနခဲ့ၿပီ။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ငနဲသားေရာက္လာတယ္။ က်ေနာ္လဲ အရွဳပ္အထုပ္ေရာက္လာတာနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထြက္လာခဲ့ေတာ့တယ္။ ရက္ေတြၾကာလာတာနဲ႔ အမွ် က်ေနာ္နဲ႔ 'ကဗ်ာ' တုိ႔ သံေယာဇဥ္ႀကိဳးေတြ အခ်င္းခ်င္းခ်ိတ္ဆက္လာတယ္။ ေတြရင္ေခၚတဲံအဆင့္ကေန အကူအညီလိုရင္ ေပတဲ့ အဆင့္ကိုေရာက္ခဲ့တယ္။<br />က်ေနာ့္ရဲ႕ မနက္ျဖန္ေတြဟာ 'ကဗ်ာ' ပါပဲ။ 'ကဗ်ာ' အတြက္ေတာ့ က်ေနာ့္က ပါလဲ။<br />ဒီေန႔ေတာ့ မိုးေကာင္းကင္မွာ ညိဳမည္းလုိ႔ 'ကဗ်ာ' ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္မွာလဲ ရာသီဥတု မသာယာလွ။ က်ေနာ့္မွာ 'ကဗ်ာ' အားငယ္တာကိုလဲမၾကည့္ရက္ေပ။ 'ကဗ်ာ' ဆီကိုပဲ အေျပးအလႊားသြားမိတယ္။<br />"'ကဗ်ာ' ေနမေကာင္းဘူးလား..."<br />"ေကာင္းပါတယ္... ေကာင္းကင္အတန္းမတတ္ဘူးလား..." ကဗ်ာမွာ စိုးရိမ္ေနတဲ့အၾကည့္နဲ႔<br />"'ကဗ်ာ' ေရာ... က်ေနာ့္မွာ 'ကဗ်ာ' ေပ်ာက္လုိ႔ လိုက္ရွာေနတာ... က်ေနာ္က 'ကဗ်ာ' ရဲ႕ပံုရိပ္ေလ... 'ကဗ်ာ' အတန္းထဲမရွိရင္ က်ေနာ္ ဘယ္လုိရွိႏုိင္မလဲ..." 'ကဗ်ာ' မ်က္ႏွာၿပံဳးလာတယ္။<br />"'ကဗ်ာ' ဘာျဖစ္ေနလဲ.. ဘယ္သူ 'ကဗ်ာ' ကို ဘာလုပ္လုိက္လို႔လဲ..." က်ေနာ့္မွာ စုိးရိမ္စိတ္ေတြပိုကဲလာတယ္...<br />"ဒီလိုပါပဲ..."<br />"ေျပာပါ 'ကဗ်ာ' ရင္ခြင့္ခ်င္ရင္ ဖြင့္ပါ... က်ေနာ္ နားေထာင္ေပးဖုိ႔ အသင့္ပါပဲ..."<br />"'ကဗ်ာ' မေျပာတတ္ဘူး... ကိုယ့္အေၾကာင္းကို သူမ်ားကိုေျပာရတာ စိတ္မပါဘူး..."<br />"က်ေနာ္က သူမ်ားမွ မဟုတ္တာ... 'ကဗ်ာ' ပံုရိပ္ေလ..." က်ေနာ့္ စကားေတြက နည္းနည္းလြန္သြားတယ္။ 'ကဗ်ာ'မွာ မရိပ္မိခဲ့ဘူး။ ဒီလုိနဲ႔ 'ကဗ်ာ' မ်က္ရည္ေတြက်လာတယ္။<br />"'ကဗ်ာ' မငိုပါနဲ႔... ငိုတယ္ဆုိတာအရွံဳးေပးတာ... ဘယ္သူ႕ကိုမွ အရွံဳးမေပးရဘူး... က်ေနာ္ရွိတယ္..."<br />"'ကဗ်ာ' မငိုပါဘူး... ၀မ္းနည္းတာပါ..."<br />"ဘာလို႔လဲ"<br />"ကိုေအာင္ေလ... သူရွဳပ္ေနတဲ့ သတင္းေေတြကိုၾကားေနရလို႔..." က်ေနာ့္မွာ ဟုိငနဲႀကီးကို တင္းေနတာက တစ္မ်ိဳး။ 'ကဗ်ာ' ကသူ႕ကိုခ်စ္ေနတာကို သိသြားတာကတစ္မ်ိဳး။ ဂေယာက္ဂယက္ ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ။ က်ေနာ္ အခ်ိန္မွီျပန္ၿပံဳးလုိက္ပါတယ္..."<br />"'ကဗ်ာ' မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး... ေကာလဟာလျဖစ္မွာပါ... 'ကဗ်ာ' ကိုယ္တုိင္ျမင္လို႔လား.... မျမင္ရင္မယံနဲ႔... လူေတြက 'ကဗ်ာ'ကိုစိတ္ဆင္းရဲေအာင္လုပ္တာေနမွာပါ" ကဗ်ာရဲ႕ ငိုေနတဲ့မ်က္ႏွာေတြ တေျဖးေျဖး အေရာင္ျပန္တက္လာတယ္...<br />"ဟုတ္မွာပါေလ... 'ကဗ်ာ'လဲ မ်က္ျမင္ကိုပဲ ယံုသင့္ပါတယ္..." 'ကဗ်ာ'မွာ ခ်စ္စရာေကာင္းယံုမက က်ေနာ့္စကားကိုလဲ လြယ္လြယ္ကူကူလက္ခံႏုိင္ပါလား။ ဒါေပမယ့္ 'ကဗ်ာ' ႏွလံုးသားက ဟုိငနဲသားစီေရာက္သြားၿပီ။ ဒါေတြကို ေတြးရင္းနဲ႔ စိတ္ေလလာတယ္။ က်ေနာ္လဲ စိတ္ဓာတ္က်စြာ အဓိပတိလမ္းေပၚေလွ်ာက္လို႔ ေက်ာင္းမွာမေနခ်င္ေတာ့တဲ့အဆံုး ထုိင္တတ္တဲ့ Season ေကာ္ဖီဆုိင္ကို ဦးတည္ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီမွာစေတြ႕တာပါပဲ။ ဟုိငနဲက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ဆုိင္ထုိင္ေနတယ္။ မုန္႔ေတြပါေတြေကၽြးလို႔ ၾကည္ႏူးေနတယ္။ 'ကဗ်ာ' မွာေတာ့ ငိုေနရတယ္။ ေလာကႀကီးက မမွ်တပါဘူး။ ရွိတဲ့လူေတြက်ေတာ့ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္။ မရွိတဲ့လူေတြအတြက္ေတာ့ လက္တြဲဖုိ႔ေတာင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က နည္းေနတယ္။ ဒီျမင္ကြင္းကို ျမင္တာနဲ႔ က်ေနာ့္ ေဒါသေတြေပါက္ကြဲထြက္လာတယ္။<br />"ကိုေအာင္ ေနေကာင္းတယ္ေနာ္..."<br />"မင္းဘယ္သူလဲ..."<br />"က်ေနာ္က 'ကဗ်ာ' သူငယ္ခ်င္းေလ..."<br />"ဘယ္က 'ကဗ်ာ' လဲ... ဟုိငနဲမွာ ဟုိေကာင္မေလးမသိေအာင္ ရုပ္ရွင္ရုိက္ေနေသး..."<br />"ဘယ္က 'ကဗ်ာ' လဲ ဟုတ္လား...." မထိန္းႏုိင္တဲ့ အဆံုး ငနဲကို လက္သီးနဲ႔ သံုးခ်က္ထိုးလို္ကတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းေတြကြဲၿပီး ေသြးေတြစီးက်လာခဲ့တယ္။ လူေတြအားလံုးကလဲ က်ေနာ္တို႔ဆီကို အာရံုေရာက္လာတယ္။ က်ေနာ္လည္း ေကာ္ဖီေသာက္ခ်င္စိတ္မရွိေတာ့တာနဲ႔ ထြက္လာခဲ့ေတာ့တယ္။ လူေတြက ဘာေတြလဲ မာယာမ်ားလွခ်ီလား။<br /><br />လူေတြေျပာေနတဲ့ ေကာလဟာလ<br />အဲ့ဒါေတြက ေလာကသဘာ၀<br />ရွဳပ္ေထြးေနတဲ့ လူ႔ေလာကႀကီးက<br />'ကဗ်ာ' အတြက္ေတာ့ ရွင္းလင္းေနပါေစ...<br /><br />သတင္းစကားေတြေၾကာင့္ အျငင္းပြား<br />အတင္းမဖ်ားေအာင္ ငါ့မွာေျဖာင့္ျဖ<br />ေတာင္းတခဲ့တဲ့ မင္းနဲ႔အတူေဆာင္မဲ့ဘ၀<br />ငါေရာက္ခဲခ်ိန္က ေနာက္က်ခဲ့ၿပီ...<br /><br />က်ေနာ့္မွာ ကိုယ္လုပ္တာမွန္တယ္လို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ္ 'ကဗ်ာ' နဲ႔ ေနာက္တစ္ေန႔ေတြ႕ေတာ့ 'ကဗ်ာ' ဆီက ေက်းဇူးစကား မၾကားရပဲ ဟုိငနဲက ေဘးေရာက္ေနခဲ့တယ္။<br />"'ကဗ်ာ' ဒီေကာင္မေကာင္းဘူး... အဲ့ဒီေကာင္ ရွဳပ္ေနတယ္ သူ႔ကိုမယံုနဲ႔" အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ က်ေနာ္ရဲ႕ ပါးကို သူနာၾကဥ္းစြာ ရုိက္ခဲ့တယ္။<br />"ဘာျဖစ္လို႔ ရိုက္တာလဲ..."<br />"ငါနင့္စကားမယံုဘူး... ငါကိုယ္တုိင္ျမင္မွ ယံုမယ္... နင္ကိုေအာင္ကို ထုိးခဲ့တဲ့အတြက္... ကိုေအာင္ရဲ႕ အေၾကြးကို ငါဆပ္လိုက္တာ... နင္႔ကိုငါမျမင္ခ်င္ဘူး... နင္ငါ့အေရွ႕ကထြက္သြားေတာ့..."<br />က်ေနာ့္မွာ မ်က္ရည္ေတြက်လာခဲ့တယ္။ ဘာလုပ္ရမလဲ မသိေတာ့ဘူး။ 'ကဗ်ာ'ကိုမေတြ႕ရေတာ့မွ ဒီတကၠသုိလ္ဆုိတာလည္း အသက္မ၀င္ေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ္လည္း အေ၀းသင္ေျပာင္းခဲ့ပါတယ္။ 'ကဗ်ာ' ရဲ႕ အနားမွာ မေနရေတာ့ေပမယ့္ 'ကဗ်ာ' ရွိတဲ့ေနရာတုိင္းမွာ က်ေနာ္ရွိခဲ့ပါတယ္။ ေန၀င္လိုက္ ေနထြက္လိုက္နဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုန္ခဲ့တာပဲ။ က်ေနာ္တို႔ လမ္းလဲ ေပ်ာက္ခဲ့ပါၿပီ။ ေစာင့္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္တုိင္းမွာလဲ က်ေနာ္က တစ္ေယာက္ထဲပါပဲ။<br /><br />ၾကံရာမရတဲ့ အခ်ိန္မွာ<br />ရွာၾကံမရတဲ့ ေပ်ာ္စရာေတြနဲ႔<br />တန္ျပန္လာတဲ့ ေ၀ဒနာေတြက<br />ခံရတဲ့ငါ့အတြက္ ေျဖစရာမဲ့ေနခဲ့ၿပီ...<br /><br />ေကာင္းကင္ေပၚမွာ ေပ်ာ္ေနတဲ့ငွက္<br />သန္းေခါင္ရံမွာ ေတာင္ပေနတဲ့ၾကယ္<br />ငါ့ရင္မွာ မင္းအျမဲရွိတယ္<br />ေျပာင္းလဲျခင္းျမန္တဲ့ ေလာကႀကီးရယ္<br />မနက္ျဖန္တုိင္းမွာ သူ႔အနားရွိခ်င္တရ္...<br /><br />'ကဗ်ာ' ရဲ႕ ထာ၀ရ 'ေကာင္းကင္'<br />31th July 2010Dead Romeohttp://www.blogger.com/profile/15100150060232653144noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9078928057191046589.post-78883789108627948502011-11-19T01:41:00.001+08:002011-11-19T01:41:13.475+08:00အခ်စ္ရဲ႕ ေက်းကၽြန္လူအခ်င္းခ်င္းစာနာမိလိုု႔ ေရးခဲ့တာပါ...<br /><br /><br />မနက္ျဖန္ဆိုုတာ မသိတဲ့<br />လူသားေတြရဲ႕ ဘ၀မွာ<br />အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုုေၾကာင့္<br />ဆံုုးျဖတ္ခ်က္ေတြ မွားယြင္းၾကတယ္...<br /><br />အခ်စ္ရဲ႕ တဖက္ကမ္းအလြန္မွာ<br />မျမင္မကမ္း ေလ ွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့<br />ျပင္မရတဲ့ အမွားကိုမွေရြးခ်ယ္သူ<br />ခ်စ္မိေတာ့လဲ အခ်စ္ရဲ႕ေက်းကၽြန္ျဖစ္ခဲ့ရေပါ့...<br /><br />မင္းရဲ႕ အခ်စ္ေတြက ျဖဴစင္ေတာ့လည္း<br />တစ္ဖက္သားကိုု အျပစ္မျမင္<br />မင္းကိုုမင္း အျပစ္တင္လုုိ႔<br />ကမာၻရဲ႕ တစ္ဖက္ကိုု လြင့္စင္သြားခဲ့ၿပီ...<br /><br />အခ်စ္ႀကီးရင္ အျမတ္ႀကီးတယ္တဲ့<br />မင္းနဲ႔မွ အဲ့ဒီစကားပံုုမွားခဲ့ၿပီ<br />ႏွလံုုးသားရဲ႕ စိုုးမုုိးမႈက<br />မင္းရဲ႕ ခႏၶာကိုုစိတ္နဲ႔ ႏွစ္ကိုုယ္ခြဲခဲ့ၿပီ...<br /><br />ရွဳပ္ေထြးတဲ့ ေလာကပင္လယ္မွာ<br />ပင္ပန္းစြာျဖတ္သန္းေနတဲ့<br />ႏွလံုုးသားနဲ႔ ရွင္သန္တဲ့လူအခ်င္းခ်င္း<br />မင္းရဲ႕ေသာကေတြကိုု ခံစားမိတယ္<br />၀ွက္ဖဲမေတြ႕ပဲ ေလာကႀကီးကိုု အရွံဳးေပးခဲ့တဲံ<br />"ရင္ျငိမ္းပြင့္" ဘ၀ဆက္တုုိင္း<br />အခ်စ္ရဲ႕ေက်းကၽြန္ဘ၀မွ ကင္းလႊတ္ႏုုိင္ပါေစ...<br /><br /><br /><br />"မင္းကိုုခ်စ္တဲ့သူ"Dead Romeohttp://www.blogger.com/profile/15100150060232653144noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9078928057191046589.post-17240443583409998622011-11-13T17:16:00.001+08:002011-11-13T17:16:28.570+08:00ေခါင္းစဥ္မရွိေသာေႁကြက်ခဲ့ၿပီ....<br />
သစ္ရြက္ေတြနဲ႔ ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြ<br />
အရင္အခ်ိန္ကေတာ့ တုုိ႔ႏွစ္ေယာက္<br />
ၾကည္ႏူးျခင္းေတြနဲ႔ ထုုိင္ၾကည့္ခဲ့တယ္...<br />
<br />
ေႁကြက်ခဲ့ျပန္ၿပီ...<br />
သစ္ရြက္ေတြ ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြနဲ႔<br />
ႏွလံုုးသားတစ္စံုုေပါ့<br />
ဒီအခ်ိန္ေတာ့ ငါတေယာက္ထဲ<br />
နာၾကင္ျခင္းေတြနဲ႔ ထုုိင္ၾကည့္မိတယ္...<br />
<br />
သစ္ရြက္ေတြ ၾကယ္ေလးေတြ ေႁကြဖုုိ႔<br />
ဘယ္သူ ဖန္တီးခဲ့တာလဲ<br />
တုုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ေ၀းဖုုိ႔အတြက္လဲ<br />
ဘယ္သူေတြ ဖန္တီးခဲ့တာလဲ...<br />
<br />
ခါးသက္သက္ ေကာ္ဖီနဲ႔<br />
အသက္မပါတဲ့ မနက္ခင္းေတြကိုု<br />
ျဖတ္သန္းရင္း ေတြးေနမိတယ္<br />
ခ်ိဳၿမိန္ျခင္းရဲ႕ ပန္းတိုုင္က ခါးသက္ျခင္းလား...<br />
<br />
ေရးေရးေလးေပၚေနတဲ့ အေမးေတြကိုု<br />
ေတြးေတြးရင္းေရး ေျဖးေျဖးျခင္းေ၀းခဲ့တာကိုု<br />
ရိုုးရိုုးေလးပဲေဆြးေနမိတဲ့ ငါဟာ<br />
မင္းကိုုခ်စ္တဲ့သူ ပါ...<br />
<br />
ေမ ွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိတဲ့ မနက္ျဖန္ေတြကိုု<br />
အဟာရျပတ္ေနတဲ့ ႏွလံုုးသားနဲ႔<br />
ငါ့ကိုု အေဆြးသမားလုုိ႔မျမင္ေစခ်င္ဘူး<br />
လံုုးေနတဲ့ကမာၻႀကီးကိုု ျပံဳးျပံဳးေလးႏႈတ္ဆတ္ရင္း<br />
အသံုုးမတဲ့ေတာ့တဲ့ ႏွလံုုးသားကိုု<br />
စ်ာပနာထားခဲ့ပါရေစ...<br />
<br />
<br />
"မင္းကိုုခ်စ္တဲ့သူ"Dead Romeohttp://www.blogger.com/profile/15100150060232653144noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9078928057191046589.post-12134324224649408602011-11-13T02:52:00.001+08:002011-11-13T17:23:37.870+08:00Emotional Momentmy feelings were influenced by the lonely<br />
sometimes which makes me weary<br />
it's hard to survive without u, daddy<br />
juz want to go bak to the time living with family...<br />
<br />
i lied to Mom when they asked "How are you?"<br />
i put on my smile and tell her "i'm always cool..."<br />
nobody knows that i'm floating on the sadness pool<br />
which place can be better than living together with you...<br />
<br />
everything is moving like nothing is sick<br />
but the world has possessed a full of trick<br />
it's too complicated for us to go and think about it<br />
and dudes, i'm not the ball for u to kick...<br />
<br />
before we meet, we are juz an unknown person like other<br />
but now we share our love and promoted into lover<br />
giving u a bear hug and let u sleep peacefully on my shoulder<br />
tho our loves are real, it's still difficult to predict our future...<br />
<br />
the time without them are 24/7, my everything is broken<br />
the past time with time can't be forgotten which is like a heaven<br />
i will pretend to be happy like no worries but inside is burnt<br />
learn from mistake as no one is perfect and prepare to be ready for ur turn to come<br />
"because everyone can not always be one!!!"<br />
<br />
<br />
<br />
"The One Who Luv U"Dead Romeohttp://www.blogger.com/profile/15100150060232653144noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9078928057191046589.post-70476601876830505062011-11-07T18:22:00.001+08:002011-11-07T18:22:20.899+08:00ငါ့ဖက္က အခ်စ္ရဲ႕ထင္ျမင္ခ်က္<br />
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
အျမင္ေတြျခား အဆင္ကြဲျပားတဲ့</div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
မေရရာျခင္းေတြနဲ႔ ဆံုုဆည္းခဲ့တဲ့</div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
ငါတုုိ႔ေတြရဲ႕ ေန႔ေတြမ်ားမွာ</div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
ဘယ္အရာက တြယ္တာေစခဲ့လဲ...</div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 18.0px;">
<br /></div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
အမွတ္တရေတြကိုု အမွတ္တမဲ့ေတြးမိတုုိင္း</div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
ငါတုုိ႔ရဲ႕ အတိတ္ကအခ်ိန္ေတြဟာ</div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
အခုုအခ်ိန္ထိ ပူေႏြးေနဆဲ</div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
ငါ့ေလာက္ ဘယ္သူကတန္ဖုုိးထားႏိုုင္လိုု႔လဲ...</div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 18.0px;">
<br /></div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
အမွတ္မထင္ ျပန္လည္ဆံုုေတြ႔ျခင္းက</div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
ကံၾကမၼာဆီက ေလ်ာ္ေၾကးျပန္ရသလုုိ</div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
ခက္ထန္တဲ့အၾကည့္ေတြကေတာ့</div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
ႏႈတ္မဆက္ခ်င္တဲ့ သေဘာပဲလား...</div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 18.0px;">
<br /></div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
တကယ္ေတာ့ အေ၀းကေနရေပမယ့္</div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
ႏွလံုုးသားကေတာ့ အနီးဆံုုးမွာပါ</div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
ပိုုင္ဆုုိင္ခ်င္တဲ့ အတၱကိုုခ၀ါခ်ခဲ့တာ</div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
ငါ့ထက္ငါ မင္းကိုုပိုုခ်စ္ခဲ့လုုိ႔ပါပဲ...</div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 18.0px;">
<br /></div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
မ်ဥ္းၿပိဳင္ႏွစ္ေၾကာင္းလုုိ႔ မဖြဲ႔ႏြဲ႕ဘူး</div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
တကယ္လုုိ႔ ၿပိဳင္ခဲ့ရင္ေတာင္</div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
ငါ့က မင္းဆီကိုုယိုုင္လုုိက္မွာပါ</div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
အခ်စ္မွာ မာန္မာနေတြမလုုိပါဘူး...</div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 18.0px;">
<br /></div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
ငါကလည္း လူတစ္ေယာက္ပါပဲ</div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
ေမ ွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြမ်ားစြာနဲ႔ေပါ့</div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
ေမွးမွိန္ေနတဲ့ အနာဂါတ္အတြက္</div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
အာမခံခ်က္ဆုုိတာ မထားခ်င္ဘူး</div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
လူ႔ဘ၀ဆုုိတာ...</div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
ျဖစ္ခ်င္တုုိင္း ျဖစ္ခြင့္ရတာမွမဟုုတ္တာ...</div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<br /></div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<br /></div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<br /></div>
<div style="font: 12.0px 'Zawgyi-One'; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
"မင္းကိုုခ်စ္တဲ့သူ"</div>Dead Romeohttp://www.blogger.com/profile/15100150060232653144noreply@blogger.com0