Tuesday, November 10, 2009

ေနာက္ဆံုး

မ်က္ႏွာေပၚက်လာတဲ့ ေရစက္
မုိးေရ မ်ား မ်က္ေရလား...
မ်က္ျမင္ေတြက သက္ေသမလုပ္ႏုိင္ေတာ့
ငါကေတာ့ ငိုင္တုိင္တိုင္
ရပ္ေနတဲ့ဒိုင္ခြက္ထဲက စကၠန္႔သံကုိ
အသက္ရွဴေမ့ေအာင္ ၾကည့္ေငး
ေ၀းေလးေလး အေတြးေတြကိုပံုေဖာ္
ေပ်ာ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကို မီးရွိဳ႕ခဲ့တယ္....

ႀကံဳႀကိဳက္တဲ့ မနက္ေတြမွာ
အခ်ိန္ကို ၾကည့္လိုက္တုိင္း
အရင္ကေက်ာင္းတက္တဲ့ သမိုင္းကို
အမွတ္ရဆဲ လုပ္ရက္တဲ့
မင္းကိုလဲ လြမ္းေနဆဲပဲ...

မဆံုထိုက္တဲ့ တုိ႔ႏွစ္ေယာက္
ရူးမုိက္စြာ ႏွစ္ဘ၀ကို တစ္ဘ၀ေလွ်ာက္
ေရာက္ရွိလာမဲ့ အခက္အခဲတုိင္း
အတူေက်ာ္ျဖတ္ဖုိ႔ ေမွ်ာ္မွန္းလည္း
လမ္းခုလတ္မွာ လက္တြဲျဖဳတ္ခဲ့ၿပီပဲ...

အျဖစ္အပ်က္ေတြက အဓိပၸါယ္ရွိခဲ့ေပမယ့္
အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ အဓိပၸါယ္မဲ့ခဲ့ၿပီ
ငါဆုိတာကလည္း မင္းေရးတဲ့ဇာတ္ထဲက
Vallain တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ၿပီပဲ
Actor ျဖစ္ဖုိ႔ စိတ္မကူးလည္း
ဇာတ္ျမဴးေအာင္ေတာ့ Joker ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တယ္
Vallain ကို မလုပ္ဖူးလည္း
မင္းေပ်ာ္ေအာင္ေတာ့ သရုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္...

အခုအခ်ိန္ေတာ့ ေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့
လမ္းတုိင္းမွာလည္း မင္းမပါလည္း
ငါတေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနတာပဲ
ေ၀းဒနာကိုလည္း နာၾကဥ္းျခင္းနဲ႔ေဆးေၾကာ
မင္းသေဘာကို ေမးစရာမလုိေအာင္
မင္းရွင္းခဲ့ၿပီးၿပီပဲ........


P.S. "thank u veri much for teachin me how to live alone..."

"မင္းကုိခ်စ္တဲ့သူ"

3 comments:

  1. ညီရယ္...
    ဖတ္ရတာ ရင္နင္႔လိုက္တာကြာ...

    ဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိေတာ႔ဘူး....
    တေယာက္တည္းမဟုတ္ပါဘူးကြာ...
    ေဘးမွာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြအမ်ားၾကီးပါ...
    ၁၅၀၀ မဟုတ္ေပမယ္႔ ေအးျမတဲ႔ ၅၂၈ ေမတၱာေတြက
    အနီးေလးမွာပါကြာ..

    အားလံုးအဆင္ေျပပါေစ...
    ခင္မင္လ်က္...

    ReplyDelete
  2. ကဗ်ာေလးမွ အဓိပၸာယ္ေတြ အမ်ားၾကီးပါေနတာေတြ႕ရတယ္။

    သိသလိုလိုနဲ႔ မသိဘူးျဖစ္ေနတယ္။

    ေကာင္းတယ္ညီ ဖတ္လို႕။

    ကိုရီနို

    ReplyDelete
  3. အပီအၿပင္ ခံစားေရးဖဲြ႕ထားတယ္ နဲ႕တူတယ္ ..
    ေသခ်ာ ၿပန္ေခ်ာ့ေလကြယ္ ...

    ReplyDelete