မ်က္ရည္စက္ေတြ ရင္ကိုထြင္းေဖာက္
မ်က္၀န္းအိမ္မွာ ေငြ႔ရည္ဖြဲ႕လုိ႔
နံရံတဖက္က က်န္ေနတဲ့အလြမ္းနဲ႔
ေမွာင္မုိက္တဲ့အခန္းထဲ ေပ်ာ္ေနတဲ့ဖေယာင္း
ပ်ံေနတဲ့မီးေတာက္က ရင္ထဲကပူေလာင္မႈနဲ႔ယွဥ္ရင္
မေျပာစေလာက္ေလးျဖစ္ေနတယ္...
မေ၀းဘူးဆုိတဲ့စကားနဲ႔ စြယ္ေတာ္ရြက္ရဲ႕ႏွစ္ဖက္ေပါင္းတရြက္
အတိတ္ကအလြမ္းေတြနဲ႔ ငါေရးေနတဲ့စာရြက္ေတြ
ျပန္ဆံုမယ့္ေန႔ေတြေ၀းလို႔ ငါတေယာက္ဘာျဖစ္ေန
တမ္းတမိတဲ့အခ်စ္ေတြကလဲ ကဗ်ာမဆန္လွ
တခါတရံကမင္းနဲ႔လဲ တဖန္ဘ၀မွာျပန္ဆံုခ်င္တယ္...
ရန္ရွာတဲ့စကားနဲ႔ စိမ္းေနတဲ့မင္းအၾကည့္
အျဖစ္ေတြကိုုမသိလုိ႔ အျပစ္ေတြကိုဆုိ
ဘ၀ဆိုတာမရွိတဲ့ ဒီအခ်စ္ႏွစ္ေထြအကမွာ
အသစ္ကုိငါမရွာ မင္းကိုတာခ်စ္ေနမွာ
အၿမဲေရာက္တာ မင္းအနားပါ......
"မင္းကိုခ်စ္တဲ့သူ"
ဒီကဗ်ာေလးလဲ ေကာင္းတယ္ ညီ။
ReplyDeleteအကိုက ကဗ်ာကို မေဝဖန္တက္လို႕
ဒီေလာက္ေလးပဲ ေျပာပါရေစကြာ။
ခင္တဲ့ ရီနို
လြမ္းေနတရ္ေပါ႔.... း)
ReplyDelete