တေရးေရးထြက္လာတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔
ေ၀းေ၀းေလးနီးေနတဲ့ ဒို႔ေတြအတြက္
ဆံုရမယ့္မနက္ေတြဟာ ျပကၡဒိန္ေပၚမွာ
ငါ့ရင္တစ္ခုလံုးမွာလည္း ေဆာက္တည္ရာမဲ့ခဲ့ၿပီ...
တစစဆြဲထုတ္မရတဲ့ အလြမ္းေတြနဲ႔
မင္းမရွိတဲ့ငါ့ရဲ႕ လမ္းေတြမွာလည္း
ၾကယ္မရွိတဲ့ လမင္းေလးလိုပဲ
ေကာင္းကင္ႀကီးမွာ အက်ဥ္းတန္ေနခဲဲ့ၿပီီ...
ထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရတဲ့ ရင္ခုန္သံေတြနဲ႔
ေရမတြက္လို႔မရတဲ့ ေပ်ာ္ရြင္ျခင္းေတြ
မင္းမရွိတဲ့ မနက္ခင္းေတြဆို
ကန္ေရျပင္လုိပဲ လွိဳင္းမဲ့ခဲ့ရၿပီ...
ေသာက္သံုးျဖစ္ေနတဲ့ ငါမပိုင္တဲ့ေလေတြနဲ႔
က်င္လည္ေနရတဲ့ ငါ့ပတ္၀န္းက်င္မွာလဲ
ေနရာယူေနတဲ့ မင္းအေငြ႕သက္ေတြေၾကာင့္
စာဖြဲ႕လို႔မတတ္ေအာင္ ငါလြမ္းတတ္ေနခဲ့ၿပီ...
အေဖာ္မဲ့စြာနဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရး
ခံစားခ်က္ေတြအတြက္ စာလံုးမရွိေသး
အထီးက်န္တဲ့ ငါ့ဂစ္တာကေလး
ထြက္လာတဲ့သံစဥ္မွာလဲ အလြမ္းထပ္ေတး...
မနက္ျဖန္မ်ားစြာ မင္းအနားမွာ
ေတြ႕ဆံုခြင့္ဆုိတာကို တမ္းတ
ခ်စ္တယ္ေျပာမဲ့ မင္းရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းက
ဘယ္ေတာ့မွာ အသက္၀င္လာမွာလဲ...
"မင္းကိုခ်စ္တဲ့သူ"
No comments:
Post a Comment